Öll fjármál Íslands í kalda kolum.

Fjármál ríkis og bæjarfélaga þjóðarinnar eru vægast sagt á heljarþröm, eins og rekstur Reykjavíkur fyrri hluta ársins ber nú ljóslega með sér, þrátt fyrir að hér drjúpi smjör af hverju strái.

Blikkandi aðvörunarljós ríkissjóðs í þrúgandi þögn afskiptra ráðþrota yfirvalda og örvæntingarfullar vaxtahækkanir seðlabankastjóra sem virðist þó allar unnar fyrir gíg, nema auðvitað fyrir þann hluta þjóðarinnar sem ávaxtar pund sitt á eymd meirihlutans sem þrælar myrkrana á milli við hlið innflutts láglauna vinnuafls fyrir stöðugum verðhækkunum og nær þó varla eða alls ekki endum saman.

Þetta eru undarlegir tímar og almenning helst talin trú um að ástæður hækkunar leigunar og matarpokans séu vegna illmennsku Rússa og sennilega líka Kínverja og því ættum við að vera stolt af því að herða sultarólina og styðja hnarreist frelsisbáráttu fullvalda viðurkenndra ríkja og auðvitað líka baráttuna við loftlagsbreytingarnar af völdum manna og það helst demókrata.

Ekki má nú meirihluti okkar hyskisins heldur gleyma að láta bólusetja okkur eftir þörfum og auðvitað hætta að segja eða hugsa öll gömlu vondu forboðnu lýsingaorðin sem eðlilega kosta nú a.m.k. ærumissi eins og allir ættu að sjá og skilja.

Rúsínan í pylsuendanum hvað okkur Íslendinga varðar sérstaklega í öllu þessu bilaða samhengi er sú að ég óttast að sú tálsýn sem við flest höfum lagt traust okkar og ævisparnað í og er ég þar auðvitað að tala um heilagan ósnertanlegan marg-þúsund milljarða lífeyris-og björgunarsjóð láglaunafólksins í landinu, að þeir peningar séu löngu týndir og tröllum gefnir og einfaldlega notaðir í eitthvað allt annað.

Reksturinn tekur dýfu

Skítapakk

Forsetar og Utanríkisráðherrar Eistlands, Lettlands og Litháen ættu að sýna djörfung og dug líkt og Jón Baldvin um árið og aflýsa heimsóknum sínum á þessa samkomu undireins og þau heyra alla málavöxtu og láta hyskið skammast sín.

Alltaf hafi staðið til að bjóða Jóni Baldvin

Kuldinn

Líklega á málshátturinn sem segir eitthvað í þá átt að hér sé læknirinn Sveinn Rúnar kominn í geitarkofa að leita ullar, þegar hann gerir sér minnstu vonir um að Þórdís utanríkisráðherra sjái eitthvað athuganarvert við sprengjuárásir ísraelsku gyðingana á innikróað Palestínufólkið.

Það er nefnilega því miður þannig að sum ódæði er allt í því fína með og helst bannað að minnast á, líkt og fréttamaðurinn Julian Assange fær t.a.m. að finna fyrir þessi misserin og því miður tilheyra leiðtogar okkar litlu þjóðar hver um annan þveran með flissandi leiðtogann í fararbroddi, þessu klappliði vestrænnar menningar og samstöðu.

Kallar eftir fordæmingu af hálfu Þórdísar

Always look on the bright side of life

Yfirstandandi skjálfta-og gosvirkni hlýtur að hafa ákveðnar skipulagsbreytingar í för með sér sem helstar mætti nefna þær augljósu, að ekki þarf að eyða fé og tíma í frekari rannsóknir á vitleysis áætlunum um flugvallarbyggingu í Hvassahrauni og í öðru lagi neyðast yfirvöld hreinlega að setja uppbyggingu flóttaleiða úr Reykjavík og nágreni í algjöran forgang.

Tvær framkvæmdir blasa við í því samhengi, en þær eru auðvitað Sundabraut og lenging A/V brautar Reykjavíkurflugvallar.

Til að líta á fleiri jákvæðar hliðar á þessari þörfu áminningu náttúruafla Íslands, þá hljóta umdeildar framkvæmdir á borð við Borgarlínu og umferðarstokka að bíða betri tíma.

Fimm stiga skjálfti við Kleifarvatn

Íslendingar í júlí 2022.

Enn geta íslenskir fjölmiðlar grafið hrós og lofsagnir um Íslendinga upp úr erlendum tímarítumu, því erfitt gæti það reynst, ef þeir birtu samviskusamlega allar þær innlendu og erlendu fréttir sem innfæddum almúga þykir ekki hollt að velta vöngum yfir.

Spilling, þöggun og óréttlæti eru hér í fyrirrúmi, en ekki á einasta einu sviði gat mér því miður ekki hugkvæmst að Íslendingar væru til fyrirmyndar.

Ísland aftur fyrsta flokks

Hvað eru alvöru stríðsglæpir?

Sky TG24 segir það líklegt að líkin í Bucha séu myrtir stuðningsmenn Rússa.

Það er Sky TG24, önnur fréttastöð Ítalíu og systurrás Sky News, sem gerði frétt á vettvangi í Úkraínu um „stuðningsmenn Rússlands“ í landinu. Það er að segja: úkraínska ​​ríkisborgara. Málefni Úkraínumanna, sem eru hliðhollir Rússum, komu upp á yfirborðið í tengslum við fjöldamorðin í Bucha í mars en Rússum var kennt um morðin. Rússar sögðu aftur á móti aftökurnar vera verk nasista Úkraínuhers.

Sky ræddi við Viktor Lytovchenko, sem var einn þeirra sem varði borgina:
„Já, það voru úkraínskir stuðningsmenn Rússa í Bucha og þeir voru öðruvísi. Við eltum þá uppi, stöðvuðum og létum þá í vörslu lögreglunnar. Mörgum tókst að sleppa og margir eru enn í felum.“

Fréttastöðin útskýrir áfram:
„Umfram það sem Viktor getur sagt okkur, sem er augljóslega ekki allt, þá er líklegt að sumir eða til og með margir þeirra óbreyttu borgara, sem voru drepnir í Bucha hafi verið hliðhollir Rússum. Þegar öllu er á botninn hvolft er um svikara að ræða samkvæmt sjónarhorni Úkraínu og örlög þeirra í stríðinu alveg innsigluð.“

„Alvöru stríðsglæpur“ að hindra kornútflutning

Suðurlandið sekkur á jólanótt 1986

Í tilefni fréttar varðandi takmörkun útkallssvæðis björgunarþyrlu í 20 sjómílur frá landi vegna flugöryggis, þá get ég ekki á mér setið og læt hér fylgja tvær úrklippur fjölmiðla frá eftirminnilegu björgunarafreki, þar sem þyrla var í aðalhlutverki.

1) Á jólanótt árið 1986 sökk íslenska flutningaskipið M/S Suðurland um 300 sjómílur austan af Langanesi, miðja vegu milli Íslands og Noregs. Skiptið var á leið til Murmansk í Rússlandi, fyllt saltsíld og voru ellefu skipverjar um borð. Áhöfnin var uppáklædd og í hátíðarskapi í tilefni jólahátíðarinnar. Það gerist síðan rétt fyrir klukkan hálftólf á aðfangadagskvöld að skipið sendi frá sér neyðartilkynningu og reyndist það hafa fengið á sig alvarlega slagsíðu og orðið fyrir miklu höggi.

2) "Báturinn var í slæmu standi. Við urðum því að standa uppréttir í bátnum, sem er ekki það auðveldasta við þessar kringumstæður, stórsjór og ágjöf. En þeir sem settust stóðu ekki upp aftur," var haft eftir Jóni Snæbjörnssyni, fyrsta stýrimanni, í forsíðufrétt í Morgunblaðinu sunnudaginn 28. desember 1986. "Þetta var vissulega hrikaleg staða en við trúðum því alltaf að björgun myndi berast., Við vorum alltaf að tala saman," segir Jón og rifjar upp að reglulega hafi farið fram nafnakall í hópnum og sagði hann samstöðuna hafa haft mikið að segja. "Það var mikill léttir þegar þyrlan kom. Ég var hífður síðastur um borð en þá var ég alveg búinn að vera," sagði Jón, en danska varðskipið Vædderen hafði verið í Færeyjum þegar neyðarkallið barst. Áhöfn björgunarþyrlu Vædderen þótti standa sig hetjulega við björgunina og voru þeir Arne Frøge, Jørgen Laursen, Jan Rasmussen og Claus Eriksen ásamt Preben Andersen, skipherra á Vædderen, sæmdir orðu hins íslenska lýðveldis fyrir þrekvirki sín við björgun skipbrotsmannanna.

Því má bæta við að Vædderen setti þegar á fulla ferð út í óveðrið til móts við skipbrotsmennina og hóf þyrla skipsins, (sem væntanlega var minni og ófullkomnari en þær sem landhelgisgæslan ræður nú yfir) sig á loft, strax og flugmenn álitu það mögulegt og stóð það reyndar svo tæpt, að loks þegar þyrlan sneri aftur með hina eftirlifandi, þá var einngis eldsneyti eftir til örfárra mínúntna flugs.

Útkallssvæði þyrlna takmarkað vegna flugöryggis

Um einsleita umræðu.

Sendiherra Íslands í Rússlandi segir eftirfarandi:

"Umræðan í Rússlandi er allt ann­ars eðlis held­ur en á Vest­ur­lönd­um og er býsna eins­leit. Fjölmiðlar í land­inu eru hliðholl­ir stjórn­völd­um og gagn­rýn­ar radd­ir eru sjald­gæf­ar og fá lítið rými"

Þessi orð sendiherrans gætu gefið til kynna að umræðan á Vesturlöndum einkenndist af hlutlausum og heiðarlegum fréttaflutningi fjölmiðla, en því miður er það öðru nær.

Fyrir tveimur dögum var fyrirsögn fréttar hér í mbl.is á þá leið að u.þ.b. eitt hundrað úkranískir hermenn féllu í bardögum við Rússa dag hvern, en svona til samanburðar við þá tölu mætti t.d. nefna að frá áramótum hafa 19.300 manns og það mest börn og ungmenni látist í Bandaríkjunum, einungis af völdum skotvopna, sem þýðir 108 dag hvern og er þó hlutfall þeirra sem deyja af völdum skotsára einungis u.þ.b. tuttugu prósent.

Ég held að óhætt sé að segja að áróður og heilaþvottur fjölmiðla hér sé ívið verri og rýmið fyrir gagnrýni enn minna - ef eitthvað er.

Umræðan einsleit og hart tekið á mótmælum

Sorgardagur fyrir Reykjavík.

Allt verður ógæfu Reykjavíkur að vopni, mætti segja um þau kosningasvik leiðtoga Framsóknarflokksins í höfuðborginni, þar sem hann gengur í brosandi til liðs við þau sömu öfl sem hann hlaut atkvæði og traust þúsunda borgarbúa til að koma frá völdum.

Það blasir við að allt sem kallað hefur verið hægri eða vinstri í stjórnmálum á ekki lengur við, heldur eru það aðrir hagsmunir sem ráða þar ríkjum.

Það er of langt mál að telja upp öll dæmin um þá feigðarför sem höfuðborg þjóðarinnar er á, en ekki kæmi það á óvart ef það auðnaðist þeim slægu öflum á komandi kjörtímabili að stýra hér hreinlega öllu í kalda kol, og það því miður í orðsins fyllstu merkingu.

Nýr meirihluti í borgarstjórn kynntur í dag

Ekkert annað en hneyksli.

Það er skammarlegt að aldraðir Íslendingar fái að sitja á hakanum, í sömu andrá og hundruðir óskyldra útlendinga hljóta höfðinglegar mótökur.

Það hlýtur að gilda sama um þessi mál og þegar þarf að nota súrefnisgrímur í flugi, þ.e.a.s. fyrst maður sjálfur og síðan börnin.

Það er auðvitað frábært ef svigrúm er síðan til að veita þurfandi meðbræðrum hjálp og mættu kosnir fulltrúar okkar líka alveg skila þeim skilaboðum (ef þeir þora) til bandalagsþjóða okkar á borð við Sádi Araba eða Japani sem hafa allar sínar dyr lokaðar.

„Vonin dó í dag þegar ég gafst upp“