Hverjar eru annars kröfur hjúkrunarfræðinga?

Það er ljóst og liggur fyrir að stórir hópar sem eru í aðstöðu að beita fyrir sig börnum eða sjúklingum til að mjaka sér ofar í goggunarröðinni, hika ekki við að fórna öryggi varnarlausra skjólstæðinganna ef svo ber undir.

Það er hvergi hægt að sjá tölur um útborguð meðal laun þessarar stéttar og hvergi hef ég séð hvaða krónutölu eða þá prósentu hækkun þær krefjast og væri gott ef einhver gæti svarað því.

Síðustu kjarasamningar segja nefnilega alla söguna:

Þá sættist ASÍ á hófsama 3,5% launahækkun gegn loforði um aðhald og staðfestu stjórnvalda í von um stígandi lukku, en þau fyrirheit voru lítils virði og ekki var liðin langur tími þegar framhaldsskóla kennarar ruddust fram með stórfelldar launakröfur, sem þeir kölluðu "launaleiðréttingu" sem þeim var "fúslega" veitt og eftirfarandi skriðu þekkja allir.

Er ekki rétt að þjóðin láti nægja í fyrstu umferð að hækka aðeins lægstu dagvinnulaun í lágmarksframfærslu viðmið og taka síðan upp frekari stillingar og "leiðréttingar" eftir t.a.m. eitt ár?

Verkfall hjúkrunarfræðinga hafið

Af hverju mótmælir enginn? - 2

Þessari spurningu varpar Torfi Kristján Stefánsson fram í tilefni af þessari sömu frétt og kemst að þeirri niðurstöðu að svarið sé helst vegna þagnar og undirlægjuháttar vestrænna fjölmiðla líkt og veitti t.a.m. körlum á borð við Hitler svigrúm til að athafna sig á árum áður.

Á bloggsíðu Torfa gefst tækifæri til að koma með athugasemdir við færsluna líkt og tíðkast hjá flestum bloggurum, en eftir að ég eyddi tíma í að svara þessari spurningu Torfa og reyndar að taka undir með honum, þá sendi ég honum auðvitað athugasemdina - en í stað þess að hún birtist, þá fékk ég tilkynningu um að athugasemdin yrði fyrst birt eftir samþykki síðuhafa, sem greinilega hlaut þó ekki þá náð fyrir augum hans, sólarhring og færslum síðar.

Þessi ritskoðun síðuhafa sjálfs, svarar nefnilega nákvæmlega þeirri ásakandi spurningu sem hann varpar fram og aðeins spaugilegt að hann sjálfur jarmi yfir þögn og hræsni fjölmiðla.

Þeir eru reyndar nokkrir bloggarar hér á mbl.is sem kjósa að velja út og birta aðeins athugasemdir skoðanabræðra sinna og fer þar endranær saman tvíeykið: hugleysi og illur málstaður, án þess að ég vilji endilega bendla TKS við þá kauða.

Morsi dæmdur til dauða

Undarleg "verðvernd" Bauhaus.

Ég var svo skynsamur í morgun, að ég "googlaði" hvar ódýra gróðurmold væri að finna í Reykjavík og leiddi sú ágæta vefsíða mig inn á síðu að nafni: www.plantan.is en þar var að finna upplýsingar og litríka auglýsingu frá stórverslun Bauhaus við Vesturlandsveg, þar sem boðið var upp á 40 lítra poka af Weibulls gróðurmold á 495 krónur og 40 lítra DAN-MULD á 549 krónur.

Auðvitað ókum við hjónin sem leið lá eftir þessu ómótstæðilega tilboði út úr borginni og var þegar þar var komið beint kurteislega í gegnum endilanga verslunina, þar sem auðvitað var tínt í gríðarstóra innkaupavagninn eins og gengur.

Þegar loks var komið að himinháum stæðum margskonar gróðurmoldar, þá kom það (auðvitað) í ljós að ódýrasta gróðurmoldin (Weibulls) kostaði 895 krónur, sem ég keypti auðvitað, þar sem ég var hvort eð er kominn á staðinn, en þó með þeim orðum við vandræðalegan afgreiðslu piltinn, að ég myndi í framtíðinni beina viðskiptum mínum annað og þar að auki blogga um þessi viðskipti, sem ég hér með hef gert.

Hræsni?

Það er dapurlegt að þorri vesturlandabúa, t.a.m. lífsreyndir og víðsýnir karlar á borð við Ómar Ragnarson, svo ekki sé minnst á háttvirtann Utanríkisráðherra (bjálfan), með alla sína aðstoðarmenn, skuli ekki sjá í gegnum hlægilega augljóst samsæri "bandamanna" í Úkraínu.

Ég get alveg tekið undir sjónarmið Pattons herforingja, fyrir réttum sjötíu árum síðan, þegar hann mælti með að sókn bandamenn léti ekki staðar numið við borgarmúra Berlínar, heldur héldu ótrauð áfram að landamærum Rússlands.

Auðvitað er það staðföst skoðun mín, að Bandaríkjamenn hefðu gert betur í að fylgja staðfastlega Rothschild fjölskyldunni og öðrum fjármálafurstum jarðarinnar í væringum síðustu aldar, í stað þess að selja Stalín og félögum blíðu sína fyrir skjótfenginn gróða - en það er önnur saga.

Rússar sýna mátt sinn

Aðeins tvær leiðir færar í lífeyrismálum þjóðarinnar.

Sú niðurstaða þessara starfshópa að ríkið (við) yfirtaki allar lífeyrisskuldbindingar RÚV hlýtur að teljast óásættanleg fyrir alla aðra en starfsmenn RÚV.

Það er því miður flestum ljóst að þetta lífeyrissjóða kerfi okkar Íslendinga er bæði dýrt og óréttlátt.

Það er augljóslega illa rekið og óhagkvæmt, en verst er þó að spilling og hagsmunatengsl fara þar með völd og þó að við tátíðleg tækifæri sé talað um eignir og fjármuni upp á rúma 2500 milljarða, þá er nú líklegra að það sé aðeins innantómt þvaður og í raun og veru aðeins örfá krosseigna skuldabréf á kistubotninum.

Augljóslega verður að stokka allt þetta sjúka kerfi upp og er að mér virðist aðeins um tvær leiðir að velja:

1) Sameina alla lífeyrissjóði landsmanna í einn sjóð, þar sem öllum landsmönnum sé gert jafn hátt undir höfði.

eða

2) Fara að dæmi Breta, en þar er einmitt um þessar mundir verið að endurgreiða sjóðsfélögum í lífeyrissjóðum innistæður hvers og eins til baka og síðan sett í valdi viðkomandi eiganda fjármunanna, hvernig hann ráðstafar sparnaðinum best, hvort heldur í fasteign eða annan sparnað.

Hinn hrollvekjandi sannleikur er nefnilega sá að samkvæmt lögum ESB og e.t.v. EFTA líka, er það nefnilega óheimilt yfirvöldum að ráðstafa hluta launa þegnanna í þvingaðan sparnað á borð við þessa "lífeyrissjóði" okkar.

Yfirtaki lífeyrisskuldir RÚV

Uppspuni

Þeirri fáránlegu frétt var slegið upp í kvöldfréttum sjónvarps í gær, að Reykvíkingar spöruðu milljarð króna á uppbyggingu íbúðahverfis "Valsmanna" við Hlíðarenda, vegna samninga við Kirkjugarða Reykjavíkur.

Auðvitað spara Reykvíkingar hvorki eitt né neitt, heldur sannar þessi staðhæfing málpípu "Valsmanna" aðeins að nauðsynlegt er að fjarlægja geysilegt magn jarðvegs, sem verktökunum nægir nú að keyra umtalsvert styttri vegalengd, en ráð var fyrir gert.

Þeir einu sem græða á þessu eru aðeins þeir sem áforma að hagnast á sölu þessara dýrustu byggingarlóða Reykjavíkur, en eftir situr meiri hluti landsmanna frábærum flugvelli fátækari á kostnað flugöryggis landsmanna, auk auðvitað heilbrigðrar skynsemi.

78% vilja neyðarbrautina áfram

Helv. kvikindin

„Ef ein­hver skuld­ar 30 millj­ón­ir og íbúðin fer á 25 millj­ón­ir þá skuld­ar viðkom­andi ein­stak­ling­ur okk­ur áfram fimm millj­ón­ir. Sú fjár­hæð mynd­ar kröf­ur á hend­ur viðkom­andi ein­stak­lings en safn­ar hvorki vöxt­um né er inn­heimt,“

seg­ir Gunn­hild­ur Gunn­ars­dótt­ir, staðgeng­ill for­stjóra Íbúðalána­sjóðs og bæt­ir við að reynt sé að koma til móts við fólk.

Þetta er einmitt mergurinn málsins. Í dæminu frá Akureyri eignast Íbúðarlánasjóður húsnæði fjölskyldunar fyrir nánast ekki neitt og fjölskyldan missir aleiguna, en situr eftir sem áður uppi með alla skuldina.

„Ekki auðvelt að kaupa heimili ofan af fólki“

Ekki orð um nýtt fiskveiðifrumvarp á Mbl.

Það er æpandi staðreynd að hvergi á þessari vefsíðu er fjallað um ógeðfeldar fyrirætlanir erindreka þeirra útgerðamanna sem nú hyggjast lögfesta eignarétt sinn til frambúðar á fiskveiðiauðlindum þjóðarinnar.

Fyrsta skref þeirra er auðvitað að setja lög um sex ára eignarrétt á makrílinn, með nánast óafturkræfum uppsagnarákvæðum.

Hvað þessar óskir Kristjáns Loftssonar um hlutleysi lífeyrissjóða varðar, þá eru þær aðeins hlægilegar, því þeim kröfum mætti líkja við að vændiskaupandi skipaði vændiskonuni að hafa augun lokuð.

Dauðaþögnin um þessi áform er skiljanleg hér á Morgunblaðinu, en óskiljanleg þögnin á RÚV er fyrirlitleg, en þó í samræmi við þöggun þá er þar ríkir um gjörðir og svik fyrri stjórnar t.a.m. stórfeldar ákærur Víglundar Þorsteinssonar á hendur Steingrími J. Sigfússonar.

Áhugaleysi fjölmiðla á borð við Fréttablaðið og D.V. er flóknara en auðvitað engu síður hagsmunatengt.

Eini fjölmiðillinn sem heldur uppi einhverri andstöðu við þessi "glæpsamlegu" áform ríkisstjórnarinnar er sömuleiðis sá eini sem gæti fallið undir skilgreininguna fjölmiðill þjóðarinnar er lítil útvarpsstöð sem heitir Útvarp Saga - fm99,4 - www.utvarpsaga.is

Einhverjir föðurlandsvinir vinna nú að því að koma af stað undirskrifta söfnun til Forseta Íslands, því aðeins hann getur vísað þessu máli í dóm þjóðarinnar.

Vill að lífeyrissjóðirnir skipti sér ekki af hlutafélögum

Aðeins tilgangslaust peningaplokk

Líkt og við á um marga ef ekki flesta "listamenn" þá er viðkomandi fyrst og fremst athyglisjúkur.

En með öðrum orðum: Fyrir hvað er verið að rukka aðgangseyri að Geysi?

Er það fyrir vernd þessara náttúruminja og tilheyrandi aðstöðu, eða er þetta aðeins eftirlit með skilvísri gjaldheimtu?

Var "listamaðurinn" heiðraður með "bláu auga" og sparki í afturendann eða með kossum og smjaðri að svívirðingunni lokinni?

Jákvæð neikvæðni

Háll sem áll

Illugi Gunnarsson er ákaflega geðugur maður. Hann kemur í alla staði vel fyrir, vel menntaður og er jafnvígur á píanó sem og orgel og virðist hreinlega að öllu leyti vera sannkallaður fyrirmyndar maður.

Það ber þó þann skugga á vingjarnlega glansmyndina, að í grunsamlegri nálægð við hann, gýs öðru hvoru upp óbærilegur fnykur, sem fær jafnvel auðtrúa sálir á borð við síðuhafa sjálfan, til að efast um hreinleika og dyggðir ráðherrans.

Nú virðist málið snúast um einkafyrirtækið "Orku Energy" og einhverskonar eignatilfærslu og óþægileg hugtök á borð við "mútur og óeðlilega fyrirgreiðslu" liggja einhvern veginn í loftinu.

Þess er líka skemmst að minnast þegar Illugi vék að margra mati nokkuð hratt af Alþingi, eftir að hafa verið bendlaður við hinn grunsamlega og illræmda Sjóð 9, sem flestir eru búnir að gleyma í dag, því lítið var nú hrært í þeim fúla forarpytt í kjölfar hrunsins og verður varla næstu 120 árin.

Illugi verður líka að eiga nokkurn "heiður" af núverandi stöðu kjaradeilna, því að það skal í minnum haft að eftir að launþegasamtök þjóðarinnar samþykktu 3,8% launahækkun fyrir tæpum tveimur árum, til þess eins að sýna ábyrgð og hófsemi, þá fór sú staðfesta öll og hófsemi fyrir lítið, þegar framhaldsskóla kennarar riðu á vaðið með kröfur um stórfelldar launa "leiðréttingar" og hleyptu af stað áframhaldandi straumi svokallaðra launa hækkana og "leiðréttinga" annara hópa.

Aðkoma Illuga að kjarabótum kennara var augljós sem Ráðherra Menntamála, alveg burtséð frá öðrum mögulegum tengslum hans fyrir kjarabótum þessa hóps.

Illugi þurfti að selja íbúðina