Ekkert annað en hneyksli.

Það er skammarlegt að aldraðir Íslendingar fái að sitja á hakanum, í sömu andrá og hundruðir óskyldra útlendinga hljóta höfðinglegar mótökur.

Það hlýtur að gilda sama um þessi mál og þegar þarf að nota súrefnisgrímur í flugi, þ.e.a.s. fyrst maður sjálfur og síðan börnin.

Það er auðvitað frábært ef svigrúm er síðan til að veita þurfandi meðbræðrum hjálp og mættu kosnir fulltrúar okkar líka alveg skila þeim skilaboðum (ef þeir þora) til bandalagsþjóða okkar á borð við Sádi Araba eða Japani sem hafa allar sínar dyr lokaðar.

„Vonin dó í dag þegar ég gafst upp“

Það sker mig í hjartað...

Það vakti mig til umhugsunar myndskreyttur fréttaflutningur fjölmiðla af hátíðahöldum Norðmanna sl. 17. maí s.l. hér í Reykjavík, þar sem sjá mátti hóp prúðbúinna frænda okkar og marga þeirra í þjóðbúningum og allir með norska fána í hendi, ganga fagnandi í skrúðgöngu á eftir þrumandi lúðrablæstri og það eftir strætum Reykjavíkur.

Ég hef reyndar verið í Osló á 17. maí og upplifað endalausa skrúðgöngur lúðrasveita upp Karl Jóhann og stórbrotin fagnaðarlætin á þjóðhátíðardegi þeirra og ég hef líka ámóta sögu að segja frá öðrum löndum allt frá Færeyjum til Kína, þar sem stoltar þjóðir fagna stolt og tjá föðurlands ást sína með margskonar fagnaðarlátum.

Ég man líka eftir þegar ég var lítill drengur hér í Reykjavík með foreldrum mínum, þegar þjóðin fagnaði fullveldi sínu og tjaldaði öllu til á þjóðhátíðardegi okkar 17. júní með skrúðgöngum og blaktandi fánum.......

Nú er öldin önnur hér á Íslandi, því nú þykja þær forðum fögru tilfinningar á borð við ættjarðarást og þjóðernishyggju vera neikvæðar og eigingjarnar og sú hryllingsmynd sem dreginn er upp af öllum þeim er bera hag Íslands fyrir brjósti, er í þess stað blásin út og skrumskæld á öllum sviðum umræðunnar og vei þeim sem dirfist að ganga gegn strauminum.

Hvað stjórnvöld og nú síðast ógæfuleg samsuðu stjórnmálasamtaka þeirra sem þóttust koma sitt úr hvorri áttinni, en hugðust eigi að síður halda áfram því sama feigðarflani sem ótrautt stefnir höfuðborginni í óafturkræft gjaldþrot sem loks mun kalla á sölu og veðsetningu innviða hennar og síðan allra annara auðlinda þjóðarinnar, áður en alþjóðastofnanir ljúka verkefninu.

Eftir að þessi hrakspá mín rætist munum við áhrifa-og eignalausir frumbyggjarnir einungis geta nagað okkur sjálf í handabökin fyrir að hafa leyft þessum skipulögðum landráðunum mótþróalaust að fremjast fyrir augum okkar allra og máttlaus þurft að horfa tárvotum augum á eftir auðvirðilegum handbendum alþjóðasinnana njóta silfursins í velsældum á fjarlægum ströndum Florida, Dúbaí eða Sænska skerjagarðsins.

Ræða stóru málin í dag

Farvel Halldór

Ég þakka þér drengileg skoðanaskipti á undanförnum árum og fyrir að hafa ætíð svarað mér líkt og öðrum misjöfnum bloggurum málefnalega.

Ég veit að það verður tómlegra hér á mogga blogginu að þér og hnittnum færslum þínum gengnum, en bind þó ákveðnar vonir við að þú hljótir í það minnsta að geta kíkt í Moggan og bloggið í þínum nýju vistaverum.

Andlát: Halldór Jónsson

Flokkur fólksins í lykilstöðu.

Það blasir við að Sjálfstæðisflokkur bjóði Framsóknarflokki, Viðreisn og Flokki fólksins til meirihluta samstarfs.

Fyrrverandi borgarstjórnar meirihluta verður hreinlega að jarða.

Hildur segir forgangsmál að komast í meirihluta

Er Ísland í stríði við Rússland?

Hverskonar áróðurs stríð er eiginlega í gangi?

Eru Rússar að ögra Íslandi, eða eru þeir óvinaþjóð okkar?

Erum við vön því að taka svo afgerandi afstöðu í stríðsátökum annara landa?

Ég minnist ekki að fulltrúar Yemen, Líbýu, Palestínu eða Íraks hafi fengið að tala einhliða máli sínu á Alþingi Íslands, eða býr einhver önnur ástæða en hrein og skær mannúð að baki?

Ætla Katrín Jakobsdóttir og Guðni Forseti Íslands að bera fulla ábyrgð á dauða og tortímingu meirihluta Íslendinga ef Pútín tekur ákvörðun um að beita hluta eða öllum sínum 6000 kjarnorkuvopnum gegn óvinum sínum?

Þess má minnast, að Íslendingar höfnuðu að segja Þjóðverjum stríð á hendur við lok síðari heimsstyrjaldarinnar, heldur sendum við þeim fæði og klæði eftir bestu getu og sjáum ekki eftir því.

Selenskí ávarpar Alþingi og íslensku þjóðina

Framhald á bannfæringu Gylfa Sigurðssonar.

Hið forn­fræga fé­lag Evert­on er í bullandi vand­ræðum á öf­ug­um enda ensku úr­vals­deild­ar­inn­ar. Ekk­ert fé­lag á að baki fleiri tíma­bil í efstu deild þar um slóðir og fall Evert­on myndi því sæta stór­kost­leg­um tíðind­um.

Með þessum orðum hefst grein Orra Páls Ormarssonar í sunnudagsútgáfu Mbl. í dag. Þessi langa og ítarlega myndum skrýdda umfjöllun um erfiðleika þessa sögufræga liðs er rakinn ítarlega og frammistaða leikmanna og þjálfara grandskoðuð í löngu máli.

Ótrúlegt en satt, þá minnst blaðamaðurinn ekki einu orði á fjarveru fyrirliðans og þeirra dýrasta manns, Gylfa Sigurðssonar, sem þó er líklega helsta ástæðan fyrir slakri stöðu liðsins, líkt og segja má um sorglegt hrun íslenska landsliðsins í ruslflokk.

Er blaðamaðurinn einungis svona sorglega illa að sér, eða er hann að fylgja fyrirmælum um þöggun?

Fellur þaulsætnasta félagið?