Einhver staðar verða fyrrum liðsmenn Ríkis Íslams að vera.

Einhver staðar verða vondir að vera, sagði óvætturinn við Guðmund góða, hérna um árið en það á líklega ágætlega við um bróðurpart þessara ungu svokölluðu umsækjenda um alþjóðlega vernd, eins og þykir fínna að kalla þá af sama hyskinu sem þykir t.d. þungunarrof hljóma betur en fóstureyðing, en það er önnur saga.

Fyrir alla þá sem gera sér far um að fylgjast með fréttum, þá var í Ágúst 2014 lýst yfir stofnun Kalífaríkis á stórum svæðum í Írak og Sýrlandi af liðsmönnum Ríkis Íslams sem fóru um eins og engisprettufaraldur með drápum og eyðileggingu, en helsta súrefni þessa skrímslis voru annars vegar Bandarísk vopn, sem reyndar voru keypt af Sádí Aröbum með leyfi og velvild Ísrael og hinsvegar skrautlegum mannskapnum, sem saman stóð ýmist af atvinnu málaliðum af ýmsu þjóðerni og evrópskum annarar og þriðju kynslóðar innflytjendum, auk að sjálfsögðu slatta af villuráfandi og/eða ástsjúkum ungmennum af báðum kynjum.

Fyrir blessunarlega aðkomu Pútíns og félaga reyndist unnt að berja þessa óværu niður og einangra hana loks í norð vestur horni Sýrlands, þar sem gæðablóðin sem stóðu fyrir sköpun skrímslisins vinna nú hörðum höndum að koma þessum fyrrum verktökum sínum úr herkvínni í örugg skjól.

Blasir það ekki við hverjum heilvita manni, að í það minnsta umtals verður hluti þessa straums hælisleytenda sem á óútskýrðan máta hafa ráð á dýrum fargjöldum og leyfi sóttvarna til að koma nú til Íslands á rausnarlega framfærslu skattgreiðenda, hljóti blátt áfram að eiga rætur að rekja til þessara björgunaraðgerða Sorosar og félaga?

Sóttvarnahúsið nær fullt