Brenglaður nútíminn!

Nú ber svo við að svokölluð lögregla þorir líklega ekki að endurheimta þjófstolið listaverk Ásmundar Sveinssonar af hræðslu við að vera dregin til ábyrgðar fyrir að skemma olíutunnurnar sem styttan er geymd í.

Leyfi höfundar þarf að liggja fyrir

Krossfesting Julian´s Assange

Barátta Ögmundar Jónassonar er sannarlega virðingarverð og frábær, en þó verður því miður að viðurkennast að hún varpar einungis óþægilegu ljósi á afskiptaleysi íslenskra ráðherra og þingmanna, sem láta sér fátt um finnast.

Þeim er nefnilega nákvæmlega drull, eins og stúlkurnar syngja um í vinsælu lagi, en það á ekki bara við um ráðamenn, heldur stóran hluta almennings og þá helst þann hluta sem er svo óskaplega jákvæður og skilningsríkur, að illa innrætta raunhyggjufólkið kallar þau hreinlega Góða fólkið - auðvitað innan gæsalappa.

Hluti af opinberri stefnu þessa sama háværa góða fólks í orði kveðnu, er auðvitað frelsi, mannúð og umburðalyndi, en staðreyndin er þvert á móti þöggun, ritskoðun og fordæming eins og blasir við þögla meirihlutanum hvert sem litið er á Vesturlöndum, en líkt og oft, þá erum við hér á Íslandi í meðfæddri minnimáttarkenndinni, kaþólskari en Páfinn sjálfur.

Við samþykkjum athugasemdalaust að drepsóttinni lauk 24 febrúar, sama dag og Rússar réðust inn í Úkraínu og tökum fullan þátt í feminiskri og demokratískri útilokunarmenningu gagnvart þekktum drengjum og mönnum, eða sitjum skjálfandi hjá, þótt stórkostlegt knattspyrnu landslið okkar og margir fremmstu listamenn okkar liggi náir í valnum.

Sorglegt.

„Menn ætla ekkert að gefast upp“

Þórdís og Victoría.

Hún segir margt ljósmyndin af Þórdísi Kolbrúnu og Victoríu Nuland, þar sem þær haldast í hendur, innilega brosandi með dollaramerki í augum, líklega eftir ráðabrugg og launráð varðandi frekari þáttöku Íslendinga í hernaðaraðgerðum á hendur Rússum og öllum þeim ríkjum sem ekki lúta í duft heimsyfirráða Bandaríkjanna - að þjóðinni sjálfri forspurðri.

Victoría þessi er sú sama sem staðfesti í ræðu 25. april 2014 í Washington DC að Bandaríkin hefðu styrkt demokratísku stjórnarbyltinguna með 5 billjóna dollara framlagi, án þess að fara nánar út í kostnaðardreifingu, en heilbrigð skynsemi gæti vakið grunsemdir um að stærsti hluti blóðpeningana hafi einmitt runnið til áhrifavalda, fjölmiðla og stjórnmálamanna, minnugur ótrúlegrar framgöngu fyrirrennara Þórdísar í aðdraganda og ekki síður eftirmálum kúppsins.

Ástæða þess að ég get ekki annað en tjáð illar grunsemdir mínar eru þau orð Þórdísar að það sé líka svo mik­il­vægt að við Íslend­ing­ar sem herlaus þjóð ger­um allt sem við get­um til þess að leggja okk­ar af mörk­um til að styðja við vina- og banda­lagsþjóðir okk­ar, en hún gleymir að aðeins örfáir mánuðir eru síðan að Rússar og allir hinir sem nú teljast vondir, voru vinaþjóðir okkar.

Þórdís ræddi við háttsetta embættismenn vestanhafs

Óeirðirnar í Svíþjóð eru skýrt dæmi um sjálfskaparvíti.

Vítin eru til þess að varast þau, segir ágætt páskaeggja máltæki, en án þess að fara nánar út í þá sálma, þá kýs ég að minnast ég Svíþjóðar sem öruggs og friðsæls lands, áður en hörmuleg stefnubreyting var þar tekin í innflytjendamálum, reyndar nákvæmlega sú sama og hávær valdamikil öfl á Íslandi apa nú eftir á fullum krafti án nokkurar andstöðu - að því virðist.

Óeirðirnar tengist ekki mótmælum

Hver er ákæran í máli Gylfa?

Hvernig er þetta eiginlega með þetta dularfulla mál eða ákæru breskra yfirvalda gegn lang-besta knattspyrnumanni okkar fyrr og síðar, sem enn er dregið á langinn, þó framtíð Gylfa sem ofurstjörnu og reyndar knattspyrnulandsliðs Íslands sé augljóslega eyðilögð, eins og blasir svart á hvítu við okkur öllum.

Það furðulegasta við þessa langloku að mínu mati er það að ekki virðist mega fjalla um sakargiftir eða nöfn, líkt og í einhverri Harry Potter sögu, en eftir því sem ég kemst næst eftir óljósum sögusögnum, þá segja þær að Gylfa hafi orðið á og fallið í þá alkunnu freistingu að glepjast af kvenlegri fegurð og líklega að sofa hjá dularfullri gyðju, sem líklega var undir lögaldri, þó hún væri á skemmtistað fyrir fullorðna - og þá líklega með fölsuð skilríki?

Hefur enginn blaðamaður á Íslandi kjark til að fjalla um þetta mál og upplýsa sannleikann?

Þó stelpulandsliðið sé flott og frækið, þá er það ekkert minna en óþolandi áfall, hver örlög og endalok hins glæsilega íslenska karlalandliðs í knattspyrnu urðu.

Gylfi áfram í farbanni

Sukk og svínarí

Álútir skulu menn ganga og hoknir í hnjánum!
Og horfa með stillingu og festu á íslenska jörð!

Þessi mannlýsing Steins Steinars samræmist ágætlega þolinmæði og þrælslund skattpínds almúgans hér á Íslandi og verður því miður augljósari með hverju óþokka bragði yfirstéttarinnar sem við flóruna bætist.

Það væri of langt mál að ætla að telja upp allan óþverann, nú í kjölfar Íslandsbanka gjörningsins og seinustu stríðs þátttöku okkar, auðvitað enn og aftur að okkur forspurðum, svo ég læt fremur nægja að telja upp einhverja þá kosti sem ég get státað af sem Íslendingur, því þá má líklega telja á fingrum annarar handar, þó ég muni reyndar ekki eftir neinum rétt nú í augnablikinu.

Ég læt nægja að láta í ljós þá skoðun mína, að Katrín, Bjarni, Sigurður og öll þeirra fúla hirð, séu meira og minna sek um spillingu og landráð og ættu að gjalda þess dýrum dómi.

Telur að lög hafi verið brotin

Íslensk lágkúra og undirgefni.

Það er blátt áfram sorglegt að sjá Forsætisráðherra Íslands taka fullan þátt í beinum stuðningi Atlantshafsbandalagsins við Úkraínu með hatursyfirlýsingum og beinum aðgerðum gegn Rússlandi, þrátt fyrir að það liggi fyrir að Úkraína sé hvorki meðlimur í NATO né Evrópusambandinu.

Það er gleymt að það voru Rússar sem lögðu mest af mörkum og færðu mestar fórnir í baráttunni við Öxulveldin fyrir mannsaldri síðan og beinni aðstoð þeirra við Íslendinga, þegar Bretar beittu okkur þvingunum og ofbeldi og reyndar við fleiri tækifæri. Það má líka rifja upp að þegar bresk herskip eltu íslensku varðskipin jafnvel inn á firði til að sigla þau niður, að þá gagnaðist okkur lítið NATO aðildin og veru herliðsins á Miðnesheiði, sem rótaði við þau tækifæri ekki litla fingri til aðstoðar.

Það var hlægilegt að heyra viðtal á Útvarpi Sögu í gær við meðlim utanríkismálanefndar, Diljá Mist Einarsdóttur, sem æsti sig stóryrt og uppblásin þegar Pétur Gunnlaugsson spurði hana t.a.m. rólega út í málflutning þeirra Kissingers og Ólafs Ragnars Grímssonar, eða samanburðin á viðbrögðum Kennedy´s 1962 við nálægð skotpallana á Kúbu, en uppskar þó í raun ekkert annað en gjamm, ókurteisi og útúrsnúninga frá alþingiskonuni ungu.

Það má líka minna á nýleg orð Sigurðar Inga Innviðaráðherra, önnur en svívirðingar hans um Forseta Rússlands, en þau voru á þann veg að Kjalnesingar ættu að sjálfsögðu að njóta þeirra mannréttinda að geta ráðið um hvort þau heyrðu undir Reykjavík eða annað sveitafélag, svo það er greinilega ekki sama í augum hans, eða hinna kvennana í ríkisstjórninni hvort þau mannréttindi eigi við um sveitarfélög í Austur-Úkraínu eða sveitarfélög á Kjalrnesi.

„Erum ekki að fara inn í þessi átök“

Heimsfaraldur - Heilaþvottur - Heimsendir?

Spurningin er einungis: Hvað hefði Adolf Hitler gert ef hann hefði haft færi á að ýta á einn rauðan takka í foringjabyrginu í Berlín 30.apríl 1945 - ef hann hefði með því einu getað útrýmt öllum andstæðingum sínum í Evrópu og N-Ameríku á einu bretti?

Íslensk stjórnvöld hafa takmarkað samskipti við Rússland

Norðmenn eru ekki vitlausir.

Norðmenn hugsa fyrst og fremst um eigin hagsmuni og sitt fólk, eitthvað annað en bjánarnir við.

Íslendingar eru því miður gjarna kaþólskari en páfinn í Róm, eins og þetta dæmi sannar.

Þetta tilfinningalega frumhlaup Svandísar gæti orðið hrikalega afdrifaríkt.

Komi ekki til greina að loka á rússnesk skip

Bannfærð heimildamynd Oliver Stone´s

Úkraína brennur eða Ukraine on fire, er heimildamynd um valdaránið 2014 sem leikstjórinn Oliver Stone útskýrir hér og blogghafi mælir með að lesendur mbl.is kynni sér.

Útvarp Saga hefur tryggt eintak af heimildarmynd Oliver Stone um valdaránið í Úkraínu ár 2014 sem sjá má neðst á síðunni. YouTube hefur bannað myndina en leikstjóri myndarinnar Igor Lopatonok svaraði með því að leggja myndina út á Vimeo fyrir alla til að hlaða niður: https://www.utvarpsaga.is/ukraina-brennur-russnesk-illmennska-eda-bandarisk-ihlutun-daemid-sjalf/

Meðfylgjandi texti fylgdi sem lýsing á myndinni, þegar hún var fyrst sýnd.

Handan austurlandamæranna er Rússland og í vestri er Evrópa. Um aldir hefur landið verið miðpunktur togstreitu milli afla, sem leitast við að ná stjórn á auðugum löndum og aðgangi að Svartahafi. Maidan fjöldamorðin árið 2014 ollu blóðugri uppreisn, sem flæmdi forsetann Viktor Janúkóvitsj frá völdum og vestrænir fjölmiðlar mála Rússa sem sökudólginn. En var því þannig varið?

Úkraína „landið á landamærum“ Rússlands og „siðmenntaðrar“ Evrópu brennur. Maidan fjöldamorðin snemma árs 2014 ollu blóðugri uppreisn, hrintu Viktor Janúkóvítsj forseta frá völdum, ýttu Krímskaga til liðs við Rússland og innleiddu borgarastyrjöld í Austur-Úkraínu.
Vestrænir fjölmiðlar máluðu Rússland sem sökudólg, sem hefur verið beittur refsiaðgerðum og almennt fordæmdur sem slíkur. En bar Rússland ábyrgð á öllu því sem gerðist?

ÚKRAÍNA BRENNUR veitir innsýn frá sögulegu sjónarhorni í þá djúpu sundrungu á svæðinu, sem að lokum leiddi til appelsínugulu byltingarinnar 2004, uppreisnanna 2014 og ofbeldisfullrar árásar á lýðræðislega kjörinn forseta, Viktor Janúkóvíts, sem steypt var af stóli.

Stjórnmálasamtök og fjölmiðlar hafa komið í stað CIA
Vestrænir fjölmiðlar hafa fjallað um atburðinn sem „vinsæla byltingu“ sem var í raun sviðsett valdarán öfgaþjóðernissinnaðra hópa og bandaríska utanríkisráðuneytisins.
Rannsóknarblaðamaðurinn Robert Parry afhjúpar hvernig bandarísk pólitísk félagasamtök og fjölmiðlafyrirtæki hafa komið fram síðan á níunda áratugnum og komið í stað CIA við að kynna landfræðileg markmið Bandaríkjanna erlendis.

Kvikmyndaframleiðandinn Oliver Stone fékk einstakan aðgang að innri hlið sögunnar í gegnum viðtöl sín við fyrrverandi forseta Úkraínu Viktor Janúkóvíts og innanríkisráðherrann Vitaliy Zakharchenko. Þeir útskýra báðir, hvernig sendiherra Bandaríkjanna og fylkingarnar í Washington undirbjuggu stjórnarskiftin í Úkraínu.
Og á fyrsta fundi sínum með Vladimír Pútín Rússlandsforseta, biður Stone um viðhorf Pútíns á mikilvægi Krímskaga, NATO og sögu Bandaríkjanna, um afskipti af kosningum og stjórnarbreytingum á svæðinu.

Hér er atburðum lýst, staðreyndir settar fram og leitast við að finna svör á flóknum spurningum.

Eru Rússar illmenni eða eru Bandaríkjamenn að sækjast eftir íhlutun og yfirráðum á erlendri grund?

Þú dæmir…..

Slíta viðskiptatengsl við Rússland