Hver er ákæran í máli Gylfa?

Hvernig er þetta eiginlega með þetta dularfulla mál eða ákæru breskra yfirvalda gegn lang-besta knattspyrnumanni okkar fyrr og síðar, sem enn er dregið á langinn, þó framtíð Gylfa sem ofurstjörnu og reyndar knattspyrnulandsliðs Íslands sé augljóslega eyðilögð, eins og blasir svart á hvítu við okkur öllum.

Það furðulegasta við þessa langloku að mínu mati er það að ekki virðist mega fjalla um sakargiftir eða nöfn, líkt og í einhverri Harry Potter sögu, en eftir því sem ég kemst næst eftir óljósum sögusögnum, þá segja þær að Gylfa hafi orðið á og fallið í þá alkunnu freistingu að glepjast af kvenlegri fegurð og líklega að sofa hjá dularfullri gyðju, sem líklega var undir lögaldri, þó hún væri á skemmtistað fyrir fullorðna - og þá líklega með fölsuð skilríki?

Hefur enginn blaðamaður á Íslandi kjark til að fjalla um þetta mál og upplýsa sannleikann?

Þó stelpulandsliðið sé flott og frækið, þá er það ekkert minna en óþolandi áfall, hver örlög og endalok hins glæsilega íslenska karlalandliðs í knattspyrnu urðu.

Gylfi áfram í farbanni

Sukk og svínarí

Álútir skulu menn ganga og hoknir í hnjánum!
Og horfa með stillingu og festu á íslenska jörð!

Þessi mannlýsing Steins Steinars samræmist ágætlega þolinmæði og þrælslund skattpínds almúgans hér á Íslandi og verður því miður augljósari með hverju óþokka bragði yfirstéttarinnar sem við flóruna bætist.

Það væri of langt mál að ætla að telja upp allan óþverann, nú í kjölfar Íslandsbanka gjörningsins og seinustu stríðs þátttöku okkar, auðvitað enn og aftur að okkur forspurðum, svo ég læt fremur nægja að telja upp einhverja þá kosti sem ég get státað af sem Íslendingur, því þá má líklega telja á fingrum annarar handar, þó ég muni reyndar ekki eftir neinum rétt nú í augnablikinu.

Ég læt nægja að láta í ljós þá skoðun mína, að Katrín, Bjarni, Sigurður og öll þeirra fúla hirð, séu meira og minna sek um spillingu og landráð og ættu að gjalda þess dýrum dómi.

Telur að lög hafi verið brotin

Íslensk lágkúra og undirgefni.

Það er blátt áfram sorglegt að sjá Forsætisráðherra Íslands taka fullan þátt í beinum stuðningi Atlantshafsbandalagsins við Úkraínu með hatursyfirlýsingum og beinum aðgerðum gegn Rússlandi, þrátt fyrir að það liggi fyrir að Úkraína sé hvorki meðlimur í NATO né Evrópusambandinu.

Það er gleymt að það voru Rússar sem lögðu mest af mörkum og færðu mestar fórnir í baráttunni við Öxulveldin fyrir mannsaldri síðan og beinni aðstoð þeirra við Íslendinga, þegar Bretar beittu okkur þvingunum og ofbeldi og reyndar við fleiri tækifæri. Það má líka rifja upp að þegar bresk herskip eltu íslensku varðskipin jafnvel inn á firði til að sigla þau niður, að þá gagnaðist okkur lítið NATO aðildin og veru herliðsins á Miðnesheiði, sem rótaði við þau tækifæri ekki litla fingri til aðstoðar.

Það var hlægilegt að heyra viðtal á Útvarpi Sögu í gær við meðlim utanríkismálanefndar, Diljá Mist Einarsdóttur, sem æsti sig stóryrt og uppblásin þegar Pétur Gunnlaugsson spurði hana t.a.m. rólega út í málflutning þeirra Kissingers og Ólafs Ragnars Grímssonar, eða samanburðin á viðbrögðum Kennedy´s 1962 við nálægð skotpallana á Kúbu, en uppskar þó í raun ekkert annað en gjamm, ókurteisi og útúrsnúninga frá alþingiskonuni ungu.

Það má líka minna á nýleg orð Sigurðar Inga Innviðaráðherra, önnur en svívirðingar hans um Forseta Rússlands, en þau voru á þann veg að Kjalnesingar ættu að sjálfsögðu að njóta þeirra mannréttinda að geta ráðið um hvort þau heyrðu undir Reykjavík eða annað sveitafélag, svo það er greinilega ekki sama í augum hans, eða hinna kvennana í ríkisstjórninni hvort þau mannréttindi eigi við um sveitarfélög í Austur-Úkraínu eða sveitarfélög á Kjalrnesi.

„Erum ekki að fara inn í þessi átök“

Heimsfaraldur - Heilaþvottur - Heimsendir?

Spurningin er einungis: Hvað hefði Adolf Hitler gert ef hann hefði haft færi á að ýta á einn rauðan takka í foringjabyrginu í Berlín 30.apríl 1945 - ef hann hefði með því einu getað útrýmt öllum andstæðingum sínum í Evrópu og N-Ameríku á einu bretti?

Íslensk stjórnvöld hafa takmarkað samskipti við Rússland

Norðmenn eru ekki vitlausir.

Norðmenn hugsa fyrst og fremst um eigin hagsmuni og sitt fólk, eitthvað annað en bjánarnir við.

Íslendingar eru því miður gjarna kaþólskari en páfinn í Róm, eins og þetta dæmi sannar.

Þetta tilfinningalega frumhlaup Svandísar gæti orðið hrikalega afdrifaríkt.

Komi ekki til greina að loka á rússnesk skip

Bannfærð heimildamynd Oliver Stone´s

Úkraína brennur eða Ukraine on fire, er heimildamynd um valdaránið 2014 sem leikstjórinn Oliver Stone útskýrir hér og blogghafi mælir með að lesendur mbl.is kynni sér.

Útvarp Saga hefur tryggt eintak af heimildarmynd Oliver Stone um valdaránið í Úkraínu ár 2014 sem sjá má neðst á síðunni. YouTube hefur bannað myndina en leikstjóri myndarinnar Igor Lopatonok svaraði með því að leggja myndina út á Vimeo fyrir alla til að hlaða niður: https://www.utvarpsaga.is/ukraina-brennur-russnesk-illmennska-eda-bandarisk-ihlutun-daemid-sjalf/

Meðfylgjandi texti fylgdi sem lýsing á myndinni, þegar hún var fyrst sýnd.

Handan austurlandamæranna er Rússland og í vestri er Evrópa. Um aldir hefur landið verið miðpunktur togstreitu milli afla, sem leitast við að ná stjórn á auðugum löndum og aðgangi að Svartahafi. Maidan fjöldamorðin árið 2014 ollu blóðugri uppreisn, sem flæmdi forsetann Viktor Janúkóvitsj frá völdum og vestrænir fjölmiðlar mála Rússa sem sökudólginn. En var því þannig varið?

Úkraína „landið á landamærum“ Rússlands og „siðmenntaðrar“ Evrópu brennur. Maidan fjöldamorðin snemma árs 2014 ollu blóðugri uppreisn, hrintu Viktor Janúkóvítsj forseta frá völdum, ýttu Krímskaga til liðs við Rússland og innleiddu borgarastyrjöld í Austur-Úkraínu.
Vestrænir fjölmiðlar máluðu Rússland sem sökudólg, sem hefur verið beittur refsiaðgerðum og almennt fordæmdur sem slíkur. En bar Rússland ábyrgð á öllu því sem gerðist?

ÚKRAÍNA BRENNUR veitir innsýn frá sögulegu sjónarhorni í þá djúpu sundrungu á svæðinu, sem að lokum leiddi til appelsínugulu byltingarinnar 2004, uppreisnanna 2014 og ofbeldisfullrar árásar á lýðræðislega kjörinn forseta, Viktor Janúkóvíts, sem steypt var af stóli.

Stjórnmálasamtök og fjölmiðlar hafa komið í stað CIA
Vestrænir fjölmiðlar hafa fjallað um atburðinn sem „vinsæla byltingu“ sem var í raun sviðsett valdarán öfgaþjóðernissinnaðra hópa og bandaríska utanríkisráðuneytisins.
Rannsóknarblaðamaðurinn Robert Parry afhjúpar hvernig bandarísk pólitísk félagasamtök og fjölmiðlafyrirtæki hafa komið fram síðan á níunda áratugnum og komið í stað CIA við að kynna landfræðileg markmið Bandaríkjanna erlendis.

Kvikmyndaframleiðandinn Oliver Stone fékk einstakan aðgang að innri hlið sögunnar í gegnum viðtöl sín við fyrrverandi forseta Úkraínu Viktor Janúkóvíts og innanríkisráðherrann Vitaliy Zakharchenko. Þeir útskýra báðir, hvernig sendiherra Bandaríkjanna og fylkingarnar í Washington undirbjuggu stjórnarskiftin í Úkraínu.
Og á fyrsta fundi sínum með Vladimír Pútín Rússlandsforseta, biður Stone um viðhorf Pútíns á mikilvægi Krímskaga, NATO og sögu Bandaríkjanna, um afskipti af kosningum og stjórnarbreytingum á svæðinu.

Hér er atburðum lýst, staðreyndir settar fram og leitast við að finna svör á flóknum spurningum.

Eru Rússar illmenni eða eru Bandaríkjamenn að sækjast eftir íhlutun og yfirráðum á erlendri grund?

Þú dæmir…..

Slíta viðskiptatengsl við Rússland

Návist stríðs og hörmunga.

Það er sorglegt að menn og málleysingjar geri í buxurnar af áhyggjum yfir gný fullvaxina drápstækja sem fljúga í lágflugi yfir þéttbýlustu svæði landsins - líklega svona helst til að halda landsmönnum við efnið.

Ágætt dæmi um rök þeirra er finna til vellíðunar og öryggis í návist erlendra hermanna eru að Íslendingar verði að taka þátt í að veita kafbátaleitarvélum Bandaríkjamanna aðstöðu í Keflavík til að fylgjast með Rússum. Þetta er undarlegt, því Ameríkanar sjálfir eru með urmul af kjarnorkukafbátum úti um öll höf og af og frá að okkur sé veitt nokkur einasta vitneskja um ferðir þeirra og þeir eru þó sannarlega herskárri og hættulegri, eins og dæmin sanna.

Þegar kemur síðan að stríðsglæpum, þá eru það örugglega oft sögur og sviðsetningar, en eins og t.d. þegar Julian Assange gat birt myndbrot úr Bandarískri þyrlu af vopnlausum Írökum slátrað í beinni útsendingu, þá bregður svo við að Júlían er vondi kallinn og allt góða hyskið t.a.m. hér á Íslandi lætur sér fátt um finnast þó hann rotni árum saman í fangelsi verstu glæpona í London.

Hvað sannleiksgildi ásakana um stríðsglæpi varðar, þá eru nú til dags flestir aðrir en ungabörn og gamalmenni með kvikmyndavélar í fórum sínum, einmitt vel til þess falnar að taka óhrekjanleg myndbrot til sýninga og sönnunar fyrir heimsbyggðina, eins og Júlían, sællar minningar, gerði hérna um árið.

Þotur portúgalska flughersins vöktu óhug borgarbúa

Úkraína á að fylgja fordæmi okkar?

9.apríl 1940 hernámu Þjóðverjar Danmörku, sem hafði vit á að gefast snarlega upp fyrir ofureflinu og ganga til friðsamlegs samstarfs við blómstrandi hernámið og var gjarna haft á orði að danskir og þýskir hermenn hafi setið saman á vertshúsum og kneifað bjóri í mesta bróðerni langt fram eftir vetrinum 1942 - 43, þegar stríðslukka Þjóðverja snerist við Stalíngrad, en þá loks tók að bera á andspyrnu meðal dansks almennings.

Á Íslandi var því eins farið, nema hvað það voru Bretar sem hernámu okkur 10. maí 1940, en líkt og heima hjá konungi vorum í Kaupmannahöfn var sú leið farin að opna faðminn og það í mörgum tilfellum í orðsins fyllstu merkingu og njóta gæða samstarfsins. Eini munurinn var sá að þeir sem hernámu Ísland unnu stríðið og því liggjum við enn rymjandi og útglenntir og annar hver maður trúir því enn, eins og amen í kirkjunni að Bretar og Ameríkanar séu enn einungis að vernda okkur fyrir vondum körlum sem nú eru Rússarnir, þó þeir hafi öðrum fremur í raun og veru unnið heimsstyrjöldina fyrir okkur, en nú er Þjóðverjum fyrirgefið og þeir hvítþvegnir og orðnir svakalega góðir - svo kaldhæðnislega sem það allt kann nú að hljóma.

Svíar frændur okkar sögðust vera hlutlausir, en auðguðust vel á öllum gæðunum, eins og allir vita, þó lítið sé fjallað um það og teljast enn með þeim bestu, o.s.frv.

Spurningin er því: Hvernig er skynsamlegast fyrir Úkraínu að bregðast við hernámi Rússa?

Selenskí fordæmir NATO

Sjálfum okkur líkir

Eins og endranær, þá eru Íslendingar kaþólskari en páfinn í Róm, þegar kemur að fordæmingu á Rússum, eftir að þeir stigu niður fæti gegn útþenslustefnu NATO og ESB að landamærum þeirra í orðsins fyllstu merkingu. Það er reyndar ekkert nýtt að Íslendingar taki fullan þátt í að fordæma Rússa og reyndar allar þær þjóðir sem NATO og sérstaklega Bandaríkjamönnum þykir einhver ástæða til, þó svo að í orði séum við friðsöm og værum reyndar hlutlaus þjóð úti í ballarhafi, uns við vorum hernumin með valdi 10. maí 1940 af einmitt þeim sömu herrum og við þykjumst nú vera heitbundin.

Auðvitað er hægt, eins og jafnvel flestir Íslendingar trúa í fyllstu alvöru, að Bretar hafi hernumið Ísland með hagsmuni okkar í huga, en auðvitað er það einungis rakalaus þvættingur.

Hvað sem varðar áliti okkar á þessum yfirstandandi aðgerðum Rússa í Úkraínu, sem leiða óneitanlega hugann að Kúbu-deilunni og þeim Kennedy og Úkraínu-manninum Krúshchev og þeirri ímynduðu samlíkingu að erlent stórveldi hreiðraði um sig við landamæri Bandaríkjanna, að þá myndi hljóðið í strokknum líklega breytast.

Þessi frétt mbl.is um óskir Ítala og hollenskra skartgripasala er alveg dæmigerð um annarsvegar blákaldar staðreyndir lífsins og síðan dæmalausan undirlægjuhátt ráðamanna Íslands, sem kosta aðþrengt þjóðarbúið milljarða í töpuðum útflutningstekjum, á meðan allir aðrir halda áfram verslun og blómlegum viðskiptum, líkt og ekkert sé eðlilegra.

Mest skammaðist ég mín þó þegar Forseti Íslands hlýddi ESB og sat kjökrandi heima undir pilsfaldi, þegar aðrir þjóðarleiðtogar mættu á HM í Moskvu 2018 til að hvetja sína menn til dáða, þrátt fyrir öll boð og bönn.

Vilja leyfa útflutning lúxusvara til Rússlands

Snjómokstur sparaður í Reykjavík.

Það er greinilega allt á sama veginn í höfuðborginni hvað umhirðu vegakerfis varðar, jafnt skít og óþrif á sumrum og snjó og ruðninga á vetrum eins og við blasir nú.

Í byrjun vikunar var haft eftir einhverjum málsmetandi frá borgarómyndinni að líklega mættu borgarbúar jafnvel reikna með að þurfa að brýna þolinmæðina eftir að að verstu ruðningar yrðu fjarlægðir úr húsagötum fram á miðviku-eða fimmtudag, en nú á föstudegi bólar ekki á neinu, hvorki skýringum né stórvirkum vinnuvélum og trailerum, heldur aðeins þeirri frómu bæn veðurfræðings að snjórinn muni þjappast eitthvað á næstu dögum.

Það er greinilegt að ófærðin á að hverfa með tíð og tíma einungis með hjálp heitra bæna borgarstjórnar og þá líklega hluti óþrifa s.l. sumars í leiðinni, því fjármunirnir þeir sem útsvars greiðendur inntu af hendi fyrir umhirðu gatna hafa líklegast verið notaðir í eitthvað annað.

Tómir skröltandi strætisvagnar, götuþrengingar og óraunsæ áform um svokallaða borgarlínu eru önnur, lengri og sorglegri saga.

„Eins og að moka okkur í gegnum fjall“