Undirlægja gagnvart smitandi ferðamönnum.

Ómar Geirsson fjallar líkt og ég um þetta brot á smitvörnum og nefnir skemmtilegt dæmi um hvernig siðprúðir Ítalir tóku áður fyrr á brotum af þessu tagi með eftirfarandi frásögn:
"Sagan kennir líka hvernig sóttvarnir virkuðu.Þær virkuðu til dæmis vel í sjóborgarríkinu Feneyjum áður fyrr á öldum, ef sjómenn virtu ekki reglur, og héldu að hálfvitaháttur þeirra og vitglöp væru efni í frétt eins og þessa, þá náðu þeir aldrei að segja hana. Því fífl sem brutu sóttvörn voru hálshöggvin á staðnum"

Hér á Íslandi viðgengst illu heilli undarlegur áróður yfirvalda, en hann er nokkuð á sömu leið og birtist svo átakanlega hjá frændum okkar í Skandinavíu og þá sérdeilislega þeim Svíum, en eins og jafnvel blindustu jafnaðarmenn viðurkenna loks, þá er það land, sem fyrir einungis fáum árum síðan var friðsamasta fyrirmyndarríki jarðarinnar, en er nú undirlagt villimannslegum óspektum og óöryggi.

Þessi fáránlegi áróður ráðamanna sem ég er að tala um , er einhverskonar afbökun á persónuvernd og mannvirðingu, en er þó í senn gróflega á kostnað upplýsinga- mál- og skoðanafrelsis borgaranna.

Varðandi þessa einstöku frétt, þá tel ég það næsta öruggt að um farandverkafólk eða enn líklegar um hælisleitendur sé að ræða, því venju samkvæmt er æpandi þögn um þjóðerni "hálfvitana" því miðillinn dirfist hreinlega ekki að ögra miðaldalegum tíðarandanum.

Þessi hræsni og skerðing á tjáningafrelsi á því miður ekki aðeins við um álit og skoðanir á atgerfi þjóðernis, heldur líka litarhafti, stjórnmálaskoðunum og kynhegðun, sem hvað spaugilegast sést á kvöð þeirri að öllum almenningi er helst ætlað að taka fullan þátt í litríkri þörf þeirra er villst hafa á einhvern máta í hefðbundnum kynferðisþörfum í öðruvísi eða hinseginn hegðun, þótt það þýði að virðulegir embættismenn máli götur og skreyti sig með strútsfjöðrum og prestar og prelátar leiki með og breyti jafnvel texta okkar helgustu trúarrita.

Sjö smituð – Virtu ekki heimkomusmitgát