Þar sem ekki er húsrúm, þar er því miður ekki hjartarúm.

Þessar reglulegu vælufréttir mbl og fleirri fjölmiðla af þessum svokölluðu flóttamönnum, sem eru auðvitað ekki flóttamenn, heldur hælisleitendur, því þeir eru oftast ekki að flýja stríðsátök.

Einn úr þessari frétt er sautján ára frá Súdan og segist vilja fara hvert sem er annað en til Lýbíu, en einmitt þaðan var hann samt að koma, þegar hann var fiskaður upp úr sjónum og bjargað, skrýtið?

Önnur grátklökk frásögn nýlega af mbl.is, af þeirri tegund sem býður ekki upp á athugasemdir, fjallaði um 18 ára stúlku frá Gambíu, sem býr nú á Sikiley, væntanlega í óþökk heimamanna, en ástæður þess að við og aðrir Evrópubúar eigum að vorkenna og ala önn fyrir henni eru víst þær að móðir hennar hafði fundið henni eins og tíðkast á þessum slóðum ráðahag sem henni líkaði hreint ekki við og hvert skyldi stúlkan þá hafa hlaupist á brott? Auðvitað til Lýbíu.

Ástandið hér, líkt og annarstaðar í Evrópu býður hreint ekki upp á neina aðstöðu fyrir framandi óskylda, fullfríska þiggjendur á velferðakerfi okkar sem nær vart að sinna eigin þegnum, sem hafa þó unnið fyrir því alla ævi, og sérstaklega ekki þar sem flestir, líkt og dæmin tvö sem ég til tek, koma í raun og veru frá frjósömustu og ríkustu heimsálfu jarðarinnar.

Neita að fara í land