Máttlaus umferðar löggæsla.

Þessi frétt vekur mig aðeins til umhugsunar um daglegt eftirlit, eða öllu heldur skort á umferðar gæslu lögreglu í vaxandi bílaumferð, alveg burtséð frá frammistöðu hennar á öðrum sviðum.
Síðast í gær kom ég akandi niður umtalaða Ártúnsbrekku, þegar bifreið hvein frammúr mér og annari umferð á a.m.k. 120 -130 km hraða, eins og ekkert væri sjálfsagðra.

Vandamálið er einfaldlega það að lögreglubílar sjást ekki lengur í umferðinni og nýta ökufantar sér það eðlilega í vaxandi mæli, sem hefur það t.d. Í för með sér að ef gætinn ökumaður hyggst þvera t.a.m.Sæbrautina, þá lítur hann fyrst til beggja átta líkt og enginn umferðarljós væru, því af fenginni reynslu þá þar verður maður nær daglega vitni að því að bílar jafnt stórir sem litlir bruni yfir gatnamótin á flenni rauðu og það auðvitað vegna þess að þeir vita að þeir komast óáreittir upp með það.

Á 110 km hraða í vímu

Athugasemdir

[Pétur D. (IP-tala skráð) 26.3.2016 kl. 13:39]

Vandamálið er að þetta eru mikið til sömu glæpamennirnir sem eru á ferð aftur og aftur. Eftir yfirheyrslu er þeim sleppt og þeir fá bílana sína aftur og endurtaka leikinn.

Lausnin við þessu er brezka leiðin sem svínvirkar. Sú leið gengur út á það að við svona brot er bíllinn er dreginn burt um leið, og hann settur í bílapressuna.

Því að það er ekki nóg að taka ökuleyfið og skrifa út sekt, það verður að koma í veg fyrir að þessir tilvonandi morðingjar hafi farartæki. Bifreið í höndum einstaklings sem er undir áhrifum áfengis og eiturlyfja er morðvopn.

Löggjafinn hefði átt að gera eitthvað við þessu ófremdarástandi fyrir áratugum síðan, en alþingismenn munu ekki gera neitt fyrr en einn af ættingjum þeirra sjálfra bíður bana. Þingmenn hugsa fyrst og fremst um sig og sína, umferðaröryggi almennings er mjög neðarlega á listanum hjá þeim. 

[Jónatan Karlsson, 26.3.2016 kl. 14:19]

Sæll Pétur

Ég er þér sammála, en vil þó reyndar bæta því við að að þessir einstaklingar sem eru teknir fullir og dópaðir og það dag eftir dag, ættu við fyrsta brot að fljúga í stranga afplánun, sem væri þveröfugt á við núverandi þægilegheita fyrirkomulag þannig háttað, að loks þegar afplánun lyki, þá myndi sá útskrifaði aldrei aftur hætta á að lenda í refsivist og þar að auki á síðan auðvitað bara að bæta við skúrum eins og þörf er á innan girðingar á Hólmsheiði eða Litla-Hrauni.

[Pétur D. (IP-tala skráð) 26.3.2016 kl. 20:27]

Þessir glæpamenn eru ekki dregnir fyrir dóm og því síður settir inn nema þeir keyri á löggubíl eða ógni löggu með tilfallandi hlut. Það eru einfaldlega ekki næg fangarými. Þetta vita þeir og þess vegna halda þeir óáreittir áfram. Bygging háöryggisfangelis á Hólmsheiði leysir engin vandamál með löngu biðlistana, því að tveimur öðrum fangelsum verður lokað. Eina vandamál sem Hólmsheiði leysir er að löggan sleppur við að keyra gæzluvarðhaldsfanga langar leiðir, þ.e. það sparast tími og benzín.

Vandamálið beð biðlistana hefði verið hægt að leysa auðveldlega (þó með nokkrum tilkostnaði), ef fólk eins og Páll Winkel og Ögmundur Jónasson hefðu ekki fengið að ráða. Lausnin felst í því að setja upp miðlungsöryggisfangelsi í leigðum iðnaðarhúsnæðum fyrir þá fanga sem þurfa að vera í lokuðum fangelsum en sem eru ekki líklegir til að reyna að flýja. Það eru margir fangar á Litla-Hrauni sem þyrftu alls ekki að vera í háöryggisfangelsi. Auk þess eru margir á Litla-Hrauni, sem ættu alls ekki að sitja inni, heldur vera á annars konar stofnun, s.s. lokaðri geðdeild.

Það kostar auðvitað að gera upp húsnæði og ráða fleiri fangaverði, en það er ógnvekjandi að vita til þess að 500 dæmdir, en óhengdir glæpamenn ganga lausir því að fangelsisyfirvöldum er svo innilega sama.

Ef þetta hefði verið gert fyrir löngu og ökuníðingar í vímu væru sendir austur, þá væru saklausir vegfarendur mun öruggari.