Á Evrópusambandið að segja Rússlandi stríð á hendur, í eitt skipti fyrir öll?

Blautir draumar germanskra demókrata, hvaða nafni sem þeir nefnst hverju sinni, hafa lengi beinst í austur - Drang nach osten.

Gamli þjóðernis sócíalistinn sjálfur, Foringinn heitinn, gleðst eflaust í gröf sinni yfir einarðri samstöðu sameinaðrar Evrópu í baráttuni við hataða Rússana og á hann það kannski ekki skilið - þrátt fyrir allt?

Væri ekki réttlát lausn hinna óuppgerðu eftirmála tveggja heimstyrjalda og kaldastríðsins að auki, að ESB og Rússar berðust til úrslita, án beinnar aðkomu Kína og Bandaríkjanna, annarar en í sölu dýrra hertóla, sem fjárhagur þeirra þarfnast einmitt svo mjög og hreinar línur fengjust að auki í Evrópu til langrar frambúðar?

Bara hugmynd í miðri viku á hjara veraldar!!!

Virðist skella skuldinni á Úkraínumenn

Skyldi Kristrún líka vera komin á þrútinn spena Selenskís?

Það sló mig í ágætu býti Heimis og félaga nú í morgunsárið, að í tilefni augljóss taugatitrings helstu Evrópusambandsríkja vegna væntanlegra friðarumleitana Trumps við Rússa, að kallaður var til umsagnar Erlingur nokkur Erlingsson, svokallaður hernaðarsérfræðingur til að upplýsa okkur, fávísan almenning um raunverulega stöðu mála í þeim tilgangslausu átökum.

Það sem helst stóð upp úr copy/paste ESB demokratisku woke mali sérfræðingsins, var þegar hann í fyrsta lagi talaði um Rússa sem andstæðinga okkar og síðan þegar að hann bætti við því glænýja sjónarmiði (hans eigin?) að ef Trump sýndi Pútín linkind, þá myndi Xi Jinping drífa í að hernema Tævan - sem hvorutveggja er að mínu mati órökstudd þvæla.

Hvað allar fullyrðingar fulltrúa Íslands í München, þeirra Þorgerðar og Kristrúnar snertir í öllu þessu samhengi, þá eru fjármálagjörningar þeirra beggja, þrár og draumar vel þekktir, þannig að einarður stuðningur þeirra við áframhaldandi kostnað og fórnir í Úkraínu, koma slétt ekki á óvart.

Lavrov: Þátttaka Evrópu tilgangslaus

Íslenska Utanríkisþjónustan sjálfri sér enn og aftur til athlægis.

Fullyrðingar Pete Hegsth Varnarmálaráðherra Bandaríkjana varðandi raunverulega stöðu stríðsrekstursins í Úkraínu, sem komu fram í ræðu hans á NATO fundinum í Brussel í gær, miðvikudaginn 12. febrúar og varpa nýju og breyttu ljósi á allar fullyrðingar fyrri og núverandi Utanríkisráðherra Íslands til þjóðar þeirra - okkar Íslendinga.

Morgunblaðið, RÚV og aðrir fréttamiðlar hér á skerinu, auðvitað að óþekktaranganum Útvarpi Sögu frátalini, vita greinilega ekki í hvorn fótinn þeir eiga að stíga og vitna því ekkert í þessi voðalega neikvæðu orð bandaríska ráðherrans, heldur aðeins í andmæli breska varnarmálaráðherrans gegn samningum Trumps og Pútíns að Selenski fjarstöddum og hjá RÚV um almenna óánægju Evrópuríkja við friðarviðræðurnar í heild sinni.

Það næsta sem aumingja Utanríkisráðsfrúrnar geta kviðið fyrir, ofan á mannorðs missinn eru frekari uppljóstranir frá þeim félögum, Musk og Trump varðandi enn kvalafyllri upplýsingar um hinar þekktu Kick back-greiðslur af framlögum til Selenskis og félaga í nafni stuðnings við vopnakaup fyrir heri Úkraínu, sem telja hvað okkar Íslendinga varðar, u.þ.b. 37 milljarða króna, svo framundan eru væntanlega svefnlausar nætur hér hjá einhverjum órólegum ónefndum.

Úkraínumál verði ekki rædd án Úkraínu

Hvað með stöðugleikasamningana 2024?

Öll helstu aðildarfélög ASÍ féllust á liðnu ári á mjög hófstilltar hækkanir launa í anda þjóðarátaks gegn verðbólgu og vöxtum, sem álitin eru helstu vandamál íslenskra launþega og var því fallist á aðeins 3,25% í febrúar 2024 og síðan 3,5% fyrsta jan 2025 og jan 2026 og loks jan 2027.

Það kemur ekki á óvart að nú, venju samkvæmt, komi önnur félög og hópar á borð við kennarastéttina gervalla og síðar án efa önnur aðildarfélög BSRB sem auðvitað eru ekkert of haldinn af launum sínum, en njóta þó óumdeilanlega ýmissa hlunninda umfram aðþrengdan sauðsvartann almúgann og vilji hærri launahækkanir umfram alla aðra.

Það er umhugsunarefni að kennarar geti ekki sætt sig við þær sömu hófstilltu launahækkanir í samstöðu með hinum sannarlega lægst launuðu, í sameiginlegri baráttunni við vextina og verðbólguna og því miður verður að segjast, að óviðunnandi árangur íslenskra nemenda í alþjóðlegum samanburði er síst til þess falinn að vekja samúð og skilning með einbeittum verkfalls aðgerðum þessara stétta.

Verkfallið fær „mjög hraða meðferð“

Draumur í minningu Hind litlu, um friðsamlega tveggja ríkja lausn.

Ef tekið yrði í taumana og þjóðir heimsins einhentu sér um að stöðva helstefnu zionista í Palestínu, þá mætti á friðsamlegan hátt tengja Gaza svæðið og Vesturbakkann með beinni og breiðri vegtengingu og rústir eyðileggingarinnar yrðu notaðar í uppfyllingu við ströndina, þar sem mætti koma fyrir stórskipahöfn og fyrsta alþjóðlega flugvelli Palestínumanna.

Auðvitað yrði ólöglegar byggðir gyðinga á Vesturbakkanum að víkja og alþjóðlegar friðargæslusveitir að gæta landamæra þessara ólíku þjóða og látið í fyrstu reyna á hvort þær gætu deilt Jerúsalem í bróðerni.

En hryllilegur og ótrúlegur veruleiki dagsins í dag er því miður fjarri þessari draumsýn.

Þjóðir okkar vestræna heims horfa aðgerðalausar á hræðilegt þjóðarmorðið í Palestínu án þess svo mikið sem að lyfta litla fingri, þrátt fyrir að það teljist glæpsamlegt atferli að bregðast ekki til hjálpar, þegar einhver verður vitni að einstakling í háska.

Þó meðferð gyðinga á heimamönnum í Palestínu hafi hafi verið hræðilegri en orð fá lýst, þá er hlutur Bandaríkjamanna í blóðugu landráninu óumdeilanlegur, því ekki nóg með að þeir leggi til vopnin, heldur koma þeir ætíð í veg fyrir allar hamlandi aðgerðir á vegum hinna máttlausu Sameinuðu Þjóða með því að beita ítrekað neitunarvaldi sínu og hver er þá versti sökudólgurinn?

Því miður virðist nýkjörinn forseti Bandaríkjana teljast til þess hóps sem styður útrýmingu saklausra heimamanna Palestínu, þannig að lítil von er um breytingar úr þeirri átt, en líkt og augljós hrörnun Evrópu ber með sér, þá má líkja yfirstandandi umskiptum í Bandaríkjunum við dauðakippi eða fjörbrot þessa voldugasta heimsveldis síðustu aldar, því við blasir, að nýir tímar eru að ganga í garð og ný heimsveldi taka í vaxandi mæli að bæra á sér.

Það sorglega eða grátbroslega við núverandi þróun er því miður, að ef palestínsku þjóðinni verður útrýmt eða rekinn í útlegð, þá segir mér hugur um að þjóðinni Ísrael verði eytt í eldi og eimyrju, líkt og spáð var þegar tjaldið rauða rifnaði á leiðinni á Golgata.

Ár frá andláti Hind: Festist í bíl með látinni fjölskyldu

Kristrún skipar starfshóp til að útfæra árlegan minningardag um helförina.

Hræsni Forsætisráðsfrúar þjóðarinnar ríður ekki við einteyming með skipun þessa nýja árlega minningardags um þá gyðinga sem drepnir voru á dögum síðari heimsstyrjaldarinnar, því lítið, eða ekkert er minnst á allar hinar milljónirnar sem hlutu sömu örlög í þeirri sömu styrjöld.

Þessi tjónkun okkar og reyndar Vesturlandabúa allra við að halda í hávegum minningunni um hörmulega meðferð á gyðingum einum er yfirdrifin, líkt og þeir hafa því miður nýtt sér ótæpilega til framdráttar alla tíð síðan, eins og flestir ættu að þekkja.

Það er minna fjallað um, né heldur stofnaðir starfshópar til að minnast fjöldamorða eða jafnvel þjóðarmorða á öðrum ómerkilegri fórnarlömbum á borð við milljónir Armenna, frumbyggja Bandaríkjana, Kanada og Ástralíu og aðfarir Englendinga, Frakka, Belga og Þjóðverja í nýlendum þeirra og síðar fjöldamorð Japana í Kína og Asíu, svo ekki sé minnst á dráp Bandaríkjamanna á fjórum milljónum Vietnama og öðrum tveim í Írak, Lýbíu og Afghanistan, svo eitthvað sé nefnt.

Hræsni Kristrúnar, Þorgerðar og allra hinna sem fjölmenna í illræmdar fangabúðirnar í Póllandi til samstöðu gegn gyðingaofsóknum er hreinlega ósmekkleg á sama tíma og þetta sama fólk lætur kvala-og angistarópin frá Palestínu aðeins sem vind um eyru þjóta.

Loka orð mín í þessu tilefni til allra hinna öflugu og voldugu ráðakvenna hér á Íslandi, bæði til Forseta, biskups og ríkisstjórnar eru einfaldlega þau, að í dag eru það dánu börnin á Gaza sem eru guðs útvöldu - ef á annað borð mætti kalla einhverja því nafni.

Vill að helfararinnar verði minnst árlega á Íslandi

Örugglega 100 prósent samstaða.

Öll hjartanlega sammála um að láta niðurstöður kosninga standa - án óþarfa málalenginga.

Gerir ráð fyrir að nefndin fundi daglega

Situr Þorbjörg áfram með hendur í skauti við sama heygarðshornið?

Nýkjörin Dómsmálaráðskona fitjar upp á nef sér, en viðheldur sömu vinnubrögðum þegar það hentar henni, eins og berlega kemur nú í ljós, ef hún samþykkir og staðfestir þessa síðustu kosninga óreiðu, eða mögulegu svik.

Það á við um margt, að annað hvort er það í lagi, eða það er ekki í lagi og á það auðvitað við um einfalda talningu og umsýslu atkvæða í lýðræðislegum kosningum nú til dags.

Því miður virðist þessi nýkjörna stjórn ætla að hefja starf sitt með þessum brag, fyrir utan hefðbundin svik kosningaloforða, eins og t.a.m. greinilegar stefnubreytingar Flokks fólksins.

Auðvitað á að endurtaka þessar kosningar með nýjum öruggum vinnubrögðum og að sjálfsögðu nýja óskeikula starfsmenn í hverju sæti.

Þetta hlýtur að vera lámarkskrafa skattgreiðenda og löglegra kjósenda hér á Íslandi í dag.

„Ættum ekki að þurfa að eiga þetta samtal“

Nýir tímar - ný forysta.

Sjálfstæðisflokknum mætti líkja við fasteign, fremur en lifandi veru sem óumflýjanlega hrörnar og deyr, því þrátt fyrir að flestar fallegustu og merkilegustu byggingar okkar brenni, séu fjarlægðar eða brotnar niður fyrir nýjum og nær ætíð lakari hugdettum, líkt og endurnýjun höfuðborgar okkar er einmitt ljóslifandi dæmi um, þá ættu draumar og hugsjónir rétt á að lifa áfram.

Örfáar undantekningar eru þó hér, á þessu niðurbroti sögu og minninga og má þar nefna stórhýsið að Fríkirkjuvegi 11 og auðvitað Höfða, sem nú stendur við Borgartún, en báðar þessar glæsilegu byggingar eiga sér einmitt sögu tengda Sjálfstæðisflokknum.

Það er kannski of langt gengið að segja að nú sé Snorrabúð stekkur, en eins og staðan er í dag, þá er Sjálfstæðisflokkurinn að hruni kominn og síðustu forvöð að lagfæra, endurnýja og blása í hann lífi, ef vilji er til að sýna þessum fornfræga stjórnmálaflokki þá virðingu sem hann verðskuldar.

Í ljósi nýrra og krefjandi aðstæðna, þá myndi ég velja unga kvenskörunginn Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur, með sinn skínandi hreina skjöld sem nýjan formann og ef mögulegt væri að fá jarðýtuna og athafnamanninn Elliða Vignisson til að verða hennar hægri hönd sem varaformann hennar, þá gæti ég litið framtíð Sjálfstæðisflokksins bjartari augum.

Ný forysta í uppsiglingu: Hver tekur við taumunum?

Efast líka um frægasta morðmál Íslands.

Steinun Kristjánsdóttir fornleifafræðingur setur fram þá skoðun sína að Bjarni Bjarnason og Steinunn Sveinsdóttir hafi saklaus verið dæmd til dauða fyrir að hafa myrt maka sína, árið 1802 á Sjöundá og setur að auki fram þá skoðun að settur sýslumaður og yfirvöld í þessu fræga máli hafi þvingað fram játningar með harðræði og séu því í raun hin seku í málinu.

Nú árið 2025 þarf ekki fornleifafræðinga til að komast að hinu sanna í lang frægasta og umfangsmesta sakamáli Íslandssögunar og svo hrikalegu, að þjóðfélagið lék hreinlega á reiðiskjálfi áum saman og skelfur reyndar enn.

Munurinn á Sjöundá og Geirfinns-og Guðmundarmálunum er nefnilega sá að hinir seku í því síðarnefnda eru að öllum líkindum enn í fullu fjöri eftir langt og áhyggjulaust líf.

Fórnarlömbin í G og G málunum, sem máttu þola ótrúlegt harðræði áður en tókst að þvinga fram einhverskonar játningar, sem reynt var nánast jafnóðum að draga til baka, voru reyndar hvorki hengd né hálshöggvin, en eigi að síður svipt lífi. Auðvitað hafa yfirvöld og ekki síst Hæstiréttur Íslands glatað öllu trausti og virðingu eftir hraklega aðkomu sína alla í þessum rakalausu málum - báðum án nokkura einustu haldbærra sannana.

Nýlega kom fram enn einn vitnisburður, sem snýr að Keflavíkur hlið málanna, sem auðvitað er reynt að gera lítið úr og að sögn útgefanda, einungis vísað aftur til föðurhúsana - Keflavíkur lögreglunar.

Auðvitað voru eftirlifandi fórnarlömb lýst saklaus og fengu fébætur eftir fimmtíu ára martröð, en er ekki í raun og veru kominn tími nú, til að byrja á að finna og dusta rykið af þeim málskjölum Keflavíkur rannsóknarinnar sem hurfu á leiðinni til Reykjavíkur lögreglunar að sögn Hauks Guðmundssonar rannsóknarlögreglumanns í Keflavík - og hefja rannsóknina frá upphafi, alveg upp á nýtt?

Efast um eitt frægasta morðmál Íslands