Blóðheitir ráðherrar krafnir svara - ef þær treysta sér.

Það er dæmigert fyrir umræðu og andrúmsloft hér á Íslandi þegar að stjórnmálum kemur, að nú snýst umræðan helst um hvort Barnamálaráðherran hafi flekað og misnotað sextán ára barn, þegar hún sjálf var rúmlega tvítug og þykir víst býsna eðlilegt að hún afsali sér embætti og æru.

Það er minna, eða jafnvel ekkert fjallað um önnur afglöp, en mögulega jafn hormónatengd og æskubrek Barnamálaráðherrans, en þar er um að ræða óskiljanlega heimskulegt fljótræði Þórdísar Kolbrúnar Reykfjarðar Gylfadóttur þegar hún upp á eigin spýtur lokaði sendiráði Íslands í Moskvu 2022 og nú síðast opinberar ákærur hennar, auk yfirklórs og undirtekta núverandi Utanríkisráðherra, Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur í erlendum fjölmiðlum á hendur rússneskra yfirvalda um að ástæður stjórnmálaslitana hafi helst verið (hlægileg) innbrot og ógnanir gegn sendiráðinu þannig að lífi íslenska sendiherra hafi verið ógnað.

Talskona rússneska Utanríkisráðuneytisins hafnar því opinberlega að nokkur kvörtun eða skilaboð um þessu meintu brot á diplómatískum réttindum sendiherra Íslands í Moskvu hafi nokkurntíma borist yfirvöldum þar í landi og ekki hef ég haft spurnir af þessu alvarlega broti gegn friðhelgi sendiráðsins, fyrr en nú á allra síðustu dögum, þó greinilega sé reynt að eyða og gleyma þessum ótrúlegu ásökunum þessara blóðheitu kvenna, sem þeim ber auðvitað að standa skil á.

Sögum ráðherranna ber ekki saman

Skilaboð til ríkisstjórnar lyga, hræsni og nú síðast barnaníðinga!

Persónulega stendur mér á sama þó þið látið blauta drauma allra graðra unglingsstráka rætast, en þið verðið að drullast til að slíta stjórnmálasambandinu við barnamorðingjana í Ísrael tafarlaust - aumingjarnir ykkar.

Tíu fórust í árásum Ísraelshers í nótt

Kristrún, Þorgerður og Inga eru allar sekar um glæpsamlegt aðgerðarleysi.

Með aðgerðarleysinu einu saman, eru leiðtogar ríkisstjórnar Íslands auk Höllu Tómasdóttur Forseta Íslands og Guðrúnar Karls Helgudóttur Biskups Íslands allar sekar um aðild að stríðsglæpum með óbeinum stuðningi þeirra við fjöldamorð hersveita gyðinga í Ísrael á varnarlausum Palestínumönnum á Gaza og Vesturbakkanum - aðalega konum og börnum.

Það má alveg fylgja með þessari skoðun minni og margra annara, að einmitt þessar sömu konur láta Íslendinga greiða tugi milljarða í hermang til höfuðs óskyldra Rússa í landamæradeilum þeirra við Úkraínu, en lyfta ekki svo mikið sem litla fingri til raunhæfra mótmæla gegn þjóðarmorðinu í Palestínu, sem þær horfa líka upp á með okkur hinum í beinni útsendingu.

Verði þeim reglulega að góðu við að dilla sér áfram með Ísraelsmönnum í Eurovision og ýmsum íþróttakappleikjum - rétt eins og ekkert sé.

Yfir 300 sagðir látnir eftir árás Ísraelshers á Gasa

Tilhugsunin um íslenska leyniþjónustu er blátt áfram sprenghlægileg.

Í framhaldi af vaxandi umræðu aukinar umræðu um varnir Íslands, þar sem hver þingskörungurinn á fætur öðrum hvetur til hervæðingar af öllum toga, en eiga sér þó allir eða réttara sagt öll það eitt sameiginlegt, að ógnin ægilega sem steðjar svo yfirþyrmandi að eru baneitraðir og óútreiknanlegir rússneskir heimsvaldasinnarnir, undir stjórn sjálfs höfuðpaurs myrkursins, Pútíns.

Það má alveg fræða þessa þingmenn og svokölluðu hernaðarsérfræðinga á að fyrir utan ítrekaðar erjur og óvild Breta í okkar garð allar götur sem menn muna og sem jafnvel þetta sama fólk hlýtur að hafa haft pata af, en þar fyrir utan þá hernámu þeir okkur 1940 með vopnuðu ofbeldi en auðvitað sömu rökum og t.a.m. Þjóðverjar beittu í sínum hernámum, þ.e.a.s. að þeir væru að vernda okkur.

Það eru líklega eðlileg viðbrögð manneskjunar að með tímanum að aðlagast ruddalegu hernámi og jafnvel byrja að trúa því að það sé í raun og veru einungis í þeim tilgangi að vernda og styðja líkt og við blasir hér og í öðrum hernumdum löndum.

Þó Ameríkanarnir hafi reyndar leyst Bretana af hólmi hér á Fróni og allt hafði snúist um stríðið gegn vondu Þjóðverjunum, þá hefur öllu verið snúið á haus og nú verðum við að standa einarðir með "bandamönnum" okkar staðfastir gegn næstu óvinum og við bara klöppum og hlýðum.

Hvað tillögu um stofnun leyniþjónustu varðar, þá er öruggt að hún verður á líku reki og aðrar stofnanir hér, á borð við fjárvana landhelgisgæslu, lögreglu og dómsstóla, sem draga mætti öll sundur og saman í háði og spotti, en læt það vera að sinni.

Talar fyrir íslenskri leyniþjónustu

Hver í ósköpunum ætti ávinningur Rússa að vera?

Nú er því flaggað, að Selenskí hafi fallist á 30 daga vopnahlé eftir viðræður við Bandaríkjamenn og því bætt við að helstu leiðtogar Evrópu líti það jákvæðum augum.

Er það ekki frekar langsótt að sjá einhvern ávinning fyrir Rússa að gefa Úkraínu og ESB færi á að byggja upp varnir sínar og heri, líkt og þeir reyndar léku áður eftir Minsk samkomulagið?

Bregðast við tillögu að vopnahléi

Þjóðverjar vígbúast - á ný.

Móðir mín minntist ætíð dagsins og sorgarinnar föstudags morgunsins 10.nóv. 1944, þegar fréttin um að Goðafossi hefði verið sökkt af þýskum kafbáti skammt undan Reykjavík, en þá var hún rétt að verða sekstán ára og starfaði í Bernhöftsbakaríi, en daginn áður hafði ljómandi glöð eldri kona komið og lagt inn stóra pöntun hjá henni í tilefni þess að læknishjónin dóttir hennar og tengdasonur með börnin þeirra þrjú voru væntanleg frá Ameríku og skyldi nú vel tekið á móti fjölskyldunni eftir langa fjarveru - en svo fór sem fór.

Nýlega var fjallað í útvarpsþætti um tilurð varnarbandalagsins NATO, en þar kom fram að eitt af þremur helstu markmiðum samtakana væri að gæta þess að Þjóðverjum yrði haldið í skefjum til frambúðar, líkt og núverandi hundrað þúsunda herstyrkur Bandaríkjana í Þýskalandi ber augljóslega með sér, enn í dag.

Hundruðir núlifandi Íslendinga misstu feður og náskylda frændur í styrjöldinni við nasistana og öll eigum við reyndar ef vel er að gáð, fjarskylda ættingja sem urðu þýska heims-yfirráða drauminum að bráð.

Nú eru liðin áttatíu ár frá stríðslokum og öllu snúið á hvolf.

Nú í dag þegar þýskar orustuþotur gæta loftrýmis okkar undir merkjum NATO og valdamiklir íslenskir erindrekar ESB beita öllum brögðum til að koma þjóðinni undir vald sambandsins, sem mætti kannski með öðrum orðum kalla Fjórða Ríkið, eða uppfyllingu draums Foringjans um sameinaða Evrópu með Þýskaland í miðju vefsins líkt og feita kónguló og eru þessi síðustu áform Pólverja um aukna hervæðingu skýrt dæmi um þá vegferð og heilagt boðorð dagsins er eftir sem áður: Drang nach Osten!

Stöðugur hatursáróður gegn Rússum og allar tilraunir friðarumleitanna nýrra valdhafa í Bandaríkjunum eru einungis fordæmdar og fyrirlitnar í öllum ríkisfjölmiðlum okkar og máttvana íslenskur almenningur endalaust krafinn um þúsundir milljóna greiðslur í stríðsreksturinn og viðhald úrkynjaðra vók sjónarmiða alþjóðlegu demókrata-klíkunar.

Er ballið kannski að verða búið?

Undirbúa herþjálfun allra pólskra karlmanna

Eiga Valkyrjurnar sér bjartar framtíðarvonir?

Þær Kristrún, Þorgerður og Inga í humáttina á eftir í takmarkalausri þjónkun þeirra og þáttöku í stríðsrekstrinum í austur héruðum Úkraínu eru að mínu mati vorkunarverðar.
Þrátt fyrir bjartar vonir um frægð og frama innan stofnana á borð við NATO eða ESB að núverandi störfum loknum, líkt og þær Ingibjörg og Þórdís fyrirrennarar þeirra eru ljóslifandi dæmi um, þá verður ekki umflúið að fyrir þeim öllum liggur þrátt fyrir tekjurnar og skattfríðyndin öll, að lifa og andast að lokum með sjálfum sér og verkum þeirra án nokkurar fullvissu um uppgjör framhaldsins - eins og mögulega á við um okkur öll.

Ég undrast og er hreinlega steini lostinn yfir kulda og tilfinningaleysi þessara sömu valdamiklu kvenna, þegar kemur að hryllingnum sem heiminum er boðið upp á í beinni útsendingu, en þar á ég auðvitað við svívirðileg morð og útrýmingu gyðinga í Ísrael á Palestínsku þjóðinni - að því virðist, aðalega varnarlausum konum og börnum.

Þessi hræðilegu fjöldamorð láta þessar sömu fraukur sér sem vind um eyru þjóta og halda fullu stjórnmálasambandi, íþróttastarfi og jafnvel óbreyttri þátttöku í Eurovision með Ísrael, rétt eins og ekkert sé eðlilegara - Sveiattan

Stöðva flutning birgða og hóta frekari afleiðingum

Er þá grundvöllur hófsamra kjarasamninga kenndir við stöðugleika brostinn?

Auðvitað er tónninn í Finnbirni forseta ASÍ þungur og tafarlaus uppsögn kjarasamninga starfsfólks á hjúkrunarheimilum engin tilviljun, nú þegar kennarar semja um nær 45 prósenta hærri launahækkanir á næsta samningstímabili, heldur en skjólstæðingar Sólveigar Önnu létu sé nægja, í ljósi þess sjónarmiðs að hafa áhrif til lækkunar á ofurvexti og verðtryggingar, sem auðvitað væru mesta hagsbótin fyrir alla, líkt og t.a.m. kennara.

Auðvitað er ýmissa úrbóta þörf hjá kennurum vegna aukins álags og krafna, en það sama gildir ekki síður um aukið álag á starfsfólk hjúkrunar- og meðferðarstofnuna.

„Við höfum verulegar áhyggjur“

Blóðpeningar og föðurlandssvik?

Síðusta viðbót milljarða fjárgjafar Kristrúnar Frostadóttur til Selenskís Úkraínuforseta var  útskírð sem staðfesting á fyrirheitum fyrri ríkisstjórnar um framlög til hinnar umdeildu og sannarlega blóðugu baráttu Úkraínu gegn Rússlandi.

Þessum höfðinglegu framlögum íslensku þjóðarinnar, sem fámenn klíka stjórnmálamanna velur ítrekað að taka úr rýrum sjóðum íslenskra skattgreiðenda eða fjármagna með erlendum lánatökum inn í framtíðina, fer því miður alfarið fram í óþökk og án nokkurs samþykkis meirihluta þjóðarinnar.

Að mínu mati jaðra þessar greiðslur til óskyldra ríkja í stríðsrekstur við föðurlandssvik, því nú er örvæntingarfull þörf fyrir hverja krónu hér á landi, því innviðir Íslands eru hreinlega að hruni komnir, hvert sem litið er.

Til að bæta gráu ofan á svart í þessum sorglegu vangaveltum mínum, þá verður umræðan um svokallaðar "Kick back" greiðslur til ónefndra fjárflutningsaðila sífellt háværari.

Ísland eykur fjárstuðning við Úkraínu

Fyrirlestur Roger Waters hjá Öryggisráði Sameinuðu Þjóðanna.

 

Kristrún: Fer ekki á milli mála hver réðst á hvern