Eru vandamálin til að leysa þau?

Í framhaldi af síðustu skoðunum Donalds Trump á þessum landamæradeilum Rússa og Úkraínumanna, þá varð ég innblásinn af fyrrum ámóta deilum Bandaríkjana og Mexíkó, líkt og þegar þau sættust á Salómons dóm þess efnis, að Ríó Grande yrðu landamærin þar á milli, en þá æpir það hreinlega á mig í þessum núverandi deilum Rússa og Úkra, að stórfljótið Dnjepr marki landamæri ríkjana til frambúðar - og allir kátir!

Í framhaldi af þessari eðlilegu lausn, þá er annar vandi ofarlega í innlendum fréttum, en það eru auknir ofbeldis-glæpir og innflutningur á eiturlyfjum í ágóðaskyni.

Lausnina á þeim glæpum má einfaldlega finna hjá vinum okkar í blómstrandi friðsælu menningarríkinu Kína og nokkrum öðrum nágranaríkjum þeirra, þar sem lög og regla eru í hávegum höfð og óhætt fyrir alla að fá sér gönguferð þar um borg og bý á öllum tímum sólarhringsins.

Klippt og skorið, þá felst lausnin í ströngum viðurlögum, sem á mannamáli þýða, að betrunarvistin virki eins og til er ætlast, án þess að fara nánar út í smáatriðin.

„Stríðið hans Bidens, ekki mitt“

Íslenskir gervilimir og hugvit.

Hér í meðfylgjandi blaðagrein Skúla Halldórssonar, blaðamanns Morgunblaðsins sem virðist staddur í Kænugarði, viðrar hann ástand þeirra áttatíu þúsunda úkranískra hermanna sem þarfnast gerfilima, líklega með það í huga að planta þeirri hugmynd hjá gjafmildri ríkisstjórn Íslands að þar sé rakið tækifæri á að kaupa sýnilegri aðstoð en færanlega sjúkrahúsið sem aldrei meir sást tangur né tetur af.

Það var hér á árum áður, líklega fyrir þann tíma sem Kínverjar byrjuðu að skipta sér af málefnum Afríku, að reglulega gengu ægilegar hungursneyðir yfir heimsálfuna og Rauðikrossinn og aðrar hjálparstofnanir stóðu fyrir eftirminnilegum landssöfnunum, eins og margir minnast, en sá böggull fylgdi ætíð skammrifi, að þessar stofnanir vildu aðeins upphæðina í beinhörðum gjaldeyri og ekki neinu bulli á borð við lýsi eða fiskafurðum.

Bandaríkjamenn sem gjarna hýstu þessar hjálparstofnanir allar og voru stórtækir í stuðningi sínum við blessuð svörtu börnin, hafa þó í öllu sínu örlæti og gjafmildi ætíð haft eina reglu í hjálparstarfinu, en hún er sú að einungis gefa innlend matvæli og vörur, en ekki fjármuni, sem auðvitað kom sér vel fyrir þurfandi landbúnað og iðnað heima fyrir.

Auðvitað er ég með þessari stuttu frásögn að benda núverandi ESB erindrekum í ríkisstjórn vorri, sem reglulega ferðast með troðnar töskur af gjaldeyri suður á bóginn í óskilgreinda hitina, þá ættu þessir milljarðar allir auðvitað fremur að fara í að kaupa vörur af Össuri, sem að sjálfsögðu ætti líka að hafa möguleika á að selja útlimalausum Rússum limi, ef einhver vildi á annað borð borga fyrir þá.

Þar að auki ætti að koma í veg fyrir allar umboðsgreiðslur og "Kick back" ófögnuð, en í þess stað að nota milljarðana alla í að byggja upp eigin varnir sem auðvitað eru lög-og landhelgisgæsla okkar, sem ætti væntanlega að koma í sama stað niður - ekki satt?

Það þarf að aflima Úkraínu

Er hrun og gjaldþrot Íslands í bígerð?

Nú stígur fyrrverandi yfirmaður greiningadeildar Kaupþingsbanka fram og boðar að nú verði ríkissjóður að byrja að kaupa og safna erlendum gjaldeyri í stórum stíl, sem hefur væntanlega í för með sér aukna verðbólgu fyrir okkur almenning, þvert á fyrirheit núverandi ríkisstjórnar.

Án þess að fara mikið nánar út í starfsferil Ásgeirs Jónssonar seðlabankastjóra, þá eru fullyrðingar hans um ágæti og góða stöðu Kaupþingsbanka aðeins korteri fyrir gjaldþrot enn greyptar í langtímaminni mínu og hvort sem þær yfirlýsingar hans voru einungis ætlaðar fjárfestingastjórum helstu lífeyrissjóða okkar eða öðrum fjármagnseigendum, veit ég ekki, en sporin hræða óneitanlega.

Að auki er eitt í fjármálastefnu allra yfirvalda á Íslandi sem ég álít að gangi gjörsamlega gegn allri skynsemi, en það er sú ráðstöfun að geyma okkar litla en dýrmæta gullforða erlendis og það í Bretlandi, af öllum stöðum.

Það æpir hreinlega framan í okkur og heimsbyggðina alla, að Bretar eru ekki traustsins verðir til vörslu erlendra fjármuna í ljósi framferðis þeirra og sögu og það ekki síst gagnvart Íslendingum - eins og við ættum mætavel að þekkja.

Hvað getum við eiginlega sagt? "Gullið heim" eða bara "Guð blessi Ísland"

Telja þörf á að styrkja gjaldeyrisvaraforðann

Virkur stuðningur við Ísrael!

Ástæða þess að landsleikirnir við Ísrael fara fram undir strangri löggæslu og að auki án áhorfenda blasir auðvitað við öllu sómakæru fólki og þarf vart að útskýra fyrir nokkrum heilvita manni.

Það er auðvitað skammarlegt að íslensk yfirvöld styðji við blóðs-úthellingar saklausra borgara af einhverju vígvæddasta herveldi nútímans gegn vopnlausum konum og börnum og að ætlist til að íslensku handboltakonurnar verði að bera það á samviskunni til æviloka, að með þátttöku sinni hver og ein, að hafa óbeinlínis stutt við þjóðarmorð Ísraela á palestínsku þjóðinni með leik sínum við þessa fulltrúa hörmulegs landráns gyðinga í Palestínu.

Hvers vegna þarf Ísland að mæta Ísrael?

Leika bara við Ísrael rétt eins og ekkert sé eðlilegara.

Án þess að útlista frekar hneykslun mína á ólýsanlegum glæpum ísraelsmanna gegn varnarlausum íbúum Gaza og palestínsku þjóðinni, þá minni ég aðeins á að allir leikmenn ísraelska liðsins gegna eða hafa gegnt herþjónustu og því aðeins spurning hve hátt hlutfall leikmanna hafa hreinlega blóð saklausra kvenna og barna á höndunum.

Ég vil hér telja upp nokkrar íslenskar konur og mæður sem gætu hver um sig, aðeins með einu orði lagt þungt lóð á fordæmingu og tilraunir alþjóðasamfélagsins til að stöðva þjóðarmorðið - ef þær kærðu sig um það:

Halla Tómasdóttir - Forseti Íslands.

Guðrún Karls Helgudóttir - Biskup Íslands.

Sigríður Björk Guðjónsdóttir - Ríkislögreglustjóri.

Kristrún Frostadóttir - Forsætisráðherra Íslands.

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir - Utanríkisráðherra Íslands.

Inga Sæland - Félags- og húsnæðismálaráðherra Íslands.

„Mikil ólga í kringum þennan viðburð“

Eftirlýstur stríðsglæpamaður í opinberi heimsókn í Evrópusambandinu.

Það er þyngra en tárum taki að upplifa þá nöturlegu staðreynd, að Ungverjar hafi boðið einhverjum stórtækasta fjöldamorðingja sögunar í opinbera heimsókn og því auðvitað orðið að segja sig frá Alþjóðlega Stríðsdómstólnum af þeim sökum.

Það eru mikil vonbrigði að Viktor Orban forsætisráðherra Ungverjalands leggist svo lágt að skríða fyrir bandarískum og ísraelskum zionistum, sem líklega mega teljast meðal ógeðfeldustu stríðsglæpamanna sögunar, eins og við öll getum nú sannarlega borið vitni um þessa dagana.

Ungverjar draga aðildina til baka

Helsta ógæfa Íslands er vanhæfir stjórnmálamenn.

Nú blasa við enn ein mistökin, þegar nýjasta kjánaprikið í embætti Utanríkisráðherra heldur til streytu þeirri hugsjón að selja Ísland í hendur Evrópusambandsins helst fyrir lítið og taka með því enn frekari afstöðu gegn forseta Bandaríkjana, sem hún og íslensk stjórnvöld hata og fyrirlíta í orði og borði, eins og alls vinstra wók liðsins er lagið.

Íslandingar eru í flokki með þeim ríkjum sem fá lægstu tollahækkanir Trumps, sem eru þar fyrir utan aðeins dropi af þeim tollum og gjöldum sem við sjálf tökum af þeirra vörum.

Þó eru þessi tollamál aðeins smámál miðað við önnur afglöp eða afbrot þessara síðustu aðila, sem skipaðir eru til að gæta hagsmuna þjóðarinnar á erlendum vetvangi og er t.a.m. enn beðið eftir svörum varðandi tvö síðustu síðustu afglöpin, sem auðvitað snúast um fullnægjandi útskýringar eða sannanir á ásökunum Þórdísar Kolbrúnar og undirtektum Þorgerðar Katrínar á hendur rússneskum yfirvöldum vegna meintra innbrota þeirra í Sendiráð Íslands í Moskvu - sem aumingja sendiherrann gat þó ekki staðfest í Silfri RÚV.

Síðasta afbrotið sem flotið hefur upp á yfirborðið er þó það alvarlegasta, því það er einfaldlega stjórnarskrárbrot og mætti jafnvel kalla föðurlandssvik, sem í öðrum löndum myndi kalla á refsihámark, en þar er ég auðvitað að höfða til afglapa eða afbrots Guðlaugs Þórs Þórðarsonar þáverandi Utanríkisráðherra varðandi staðfestingu aukinar heimilda og umsvifa Bandaríkjahers á Íslandi - án nokkurar aðkomu eða vitneskju þjóðar eða Alþingis.

Aðra glæpi eða yfirsjónir á borð við bein fjárútlát úr sjóðum landsmanna í stríðsrekstur gegn fyrri bandamönnum okkar og óbeinan stuðninginn og aðgerðaleysið varðandi hræðilegt þjóðarmorð Ísraelsmanna og Bandaríkjamanna á Palestínumönnum á Gaza, sem engum sjáandi getur dulist fjölyrði ég ekki um, en eftirlæt auðmjúklega það uppgjör í hendur æðri dómstóla.

Þorgerður um nýjustu vendingar: „Honum var alvara“

Íslenska kvennalandsliðið í handbolta styður Ísrael.

Fjölmörg vitni úr röðum starfsmanna alþjóðlegra hjálparsveita hafa borið vitni um að hafa séð börn á Gaza skotin, oftast í höfuðið af leyniskyttum Ísraels af löngu færi, svo ekki sé minnst á þúsundirnar sem látist hafa í sprengiárásum ísraelsku gyðingana.

Íslensk yfirvöld, að biskupi þjóðkirkjunar og nýkjörnum forseta meðtöldum styðja þessa glæpi með skammarlegri þögn sinni og aðgerðaleysi, sem þær allar verða fyrr eða síðar dæmdar fyrir.

Allir meðlimir keppnisliða Ísraels gegna eða hafa gegnt herþjónustu og tekið þátt í glæpnum.

Einn nýliði valinn fyrir Ísraelsleikina

Nú tekur steininn úr ruglinu innanlands og utan.

Hér innanlands ber það helst til tíðinda að Umhverfis og skipulagsráð kvennana sem stýra Höfuðborginni um þessar mundir hyggst setja mark sitt á áskapað umferðar öngþveitið sem hér ríkir í þessari litlu borg eða þorpi, með því að bæta við enn einni ljósastýrðri gangbraut á Hringbrautina, svo ekki sé minnst á aðrar hlægilegar aðgerðir, t.a.m. nýjustu óþörfu og örugglega rándýru beygjuljósin við Bústaðaveg, svo eitthvað sé nefnt.

Þegar að erlendum vetvangi kemur, þá verð ég hreinlega að bæta við fordæmingu minni á viðlíka klikkaðri aðkomu enn einnar valkyrjunar, Kristrúnar Frostadóttur að leiðtogafundi hinna viljugu þjóða Evrópu í baráttunni gegn Rússum og það í mínu nafni og Íslendinga allra - og það að okkur forspurðum og gegn vilja og hagsmunum okkar allra.

Enn ein gönguljós á Hringbraut

Blóðheitir ráðherrar krafnir svara - ef þær treysta sér.

Það er dæmigert fyrir umræðu og andrúmsloft hér á Íslandi þegar að stjórnmálum kemur, að nú snýst umræðan helst um hvort Barnamálaráðherran hafi flekað og misnotað sextán ára barn, þegar hún sjálf var rúmlega tvítug og þykir víst býsna eðlilegt að hún afsali sér embætti og æru.

Það er minna, eða jafnvel ekkert fjallað um önnur afglöp, en mögulega jafn hormónatengd og æskubrek Barnamálaráðherrans, en þar er um að ræða óskiljanlega heimskulegt fljótræði Þórdísar Kolbrúnar Reykfjarðar Gylfadóttur þegar hún upp á eigin spýtur lokaði sendiráði Íslands í Moskvu 2022 og nú síðast opinberar ákærur hennar, auk yfirklórs og undirtekta núverandi Utanríkisráðherra, Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur í erlendum fjölmiðlum á hendur rússneskra yfirvalda um að ástæður stjórnmálaslitana hafi helst verið (hlægileg) innbrot og ógnanir gegn sendiráðinu þannig að lífi íslenska sendiherra hafi verið ógnað.

Talskona rússneska Utanríkisráðuneytisins hafnar því opinberlega að nokkur kvörtun eða skilaboð um þessu meintu brot á diplómatískum réttindum sendiherra Íslands í Moskvu hafi nokkurntíma borist yfirvöldum þar í landi og ekki hef ég haft spurnir af þessu alvarlega broti gegn friðhelgi sendiráðsins, fyrr en nú á allra síðustu dögum, þó greinilega sé reynt að eyða og gleyma þessum ótrúlegu ásökunum þessara blóðheitu kvenna, sem þeim ber auðvitað að standa skil á.

Sögum ráðherranna ber ekki saman