Breyttir tímar en sama fólkið.

Það skyldi engan undra að nú í framhaldi hinnar svokölluðu "Me too" bylgju, að nú sé upphafin hávær hjáróma kvennakór sem gólar á afsögn Guðna Bergssonar og helst allra karlkyns knattspyrnu frömuða þjóðarinnar í kjölfar vægt sagt, ruddalegrar framkomu drukkins landsliðsmanns á skemmtistað fyrir nokkrum árum.

Það er og hefur ætíð verið þekkt að fólk úr öllum þjóðfélagshópum á það til að sýna ólíðandi og óferjandi framkomu eftir neyslu áfengis og ætti auðvitað einungis að kenna neytandanum sjálfum um hegðunina, svo lengi sem vímugjafinn er annað borð á boðstólnum.

Það er ekki þjóðsaga að konur hafi ætíð notað fegurð og losta til að eignast sterkustu og ríkustu makana sem skiljanlega gat tryggt þeim öryggi og framtíð, en nú á þessum breyttu tímum þar sem stelpurnar okkar hafa loks með aðstoð vísinda og tækniframfara möguleika á að taka fullan þátt á flestum sviðum sem jákvæðir feður og makar kunna líka að meta og láta jafnvel t.a.m. sem okkur finnist knattspyrnuleikir stúlkna æsi spennandi, þá hljómar þessi kvenlæga grimmd smánaðra kvenna og hatrið allt og hefnigirndin í garð (graðra) karla úr öllum takti við þessa nýja og breyttu tíma.

Það þarf oft tvo til að dansa tangó, eins og mætti segja þegar grúppíurnar gamlar og gráar byrja að skríða fram í dagsljósið og krefjast bóta og meðaumkunar fyrir "Good times" og hvað það dæmi snertir hljóta bókstaflega jafnvel örgustu öfga-feministar að láta staðar numið - eða hvað?

KSÍ fundar aftur í fyrramálið