Raunhæf markmið

Að eðlisfari telst ég annálaður bjartsýnismaður, hvað velgengni íslensks handbolta varðar, en nú verð ég að viðurkenna að svartsýni eða öllu heldur helkalt raunsæi hefur náð yfirhöndinni.

Hið sannkallaða "gullaldarlið" sem náði silfrinu í Peking og stefndi ótrautt á að vinna gullið á s.l. heimsmeistaramóti, en glopraði því svo eftirminnilega frá sér á síðustu metrunum er því miður horfið í aldanna skaut og þeir ótrúlegu kappar sem mynduðu þetta einstæða lið, óðum að týna tölunni og því fjarri góðu gamni.

Auðvitað er handboltalandsliðið fínt og flott og spennandi að fylgjast með því, en að það sé eitthvað náttúrulögmál að íslendingar séu meðal þeirra allra bestu í handbolta, er því miður álíka líklegt og að Skagamenn eigi áskriftina að íslandsmeistaratitlinum í fótbolta vísa, þrátt fyrir glæsta fortíð og ódauðlegar frásagnir af gullaldarliði þeirra.

Setjum okkur raunhæf markmið og vonum að íslenska karlalandsliðið í handbolta verði að þessu sinni á meðal besta tugs evrópulanda í þessari hópíþrótt, sem verður að teljast stórkostlegur og mjög svo ásættanlegur árangur smáríkis á alþjóðavettfangi.

Aðeins að renna á okkur fiðringur fyrir keppnina