Um yfirlýsingar Guðríðar Jónsdóttur og Jóns Baldvins Hannibalssonar

Ég tek ofan fyrir hugrekki Guðríðar Jónsdóttur, unnustu Egils Einarssonar að stíga hnarreist fram á sjónarsviðið í kjölfar ósmekklegrar umfjöllunar tímaritsins "Nýtt líf" um nauðgunarákæru þá er fræg er orðin, en að áliti ríkissaksóknara tilhæfulausri, að því ég best veit, en eins og alþjóð veit, þá hafa þau hjónaleysin setið undir látlausri illmælgi og róg allar götur síðan þrátt fyrir að hafa verið hreinsuð af öllum áburði.

Það er í þessu samhengi blátt áfram óhuggulegt að sjá hvernig ákveðnir öfgahópar sem kenna sig alla jöfnu við jafnrétti og réttlæti leggja hvern þann sem dirfist að vera á öndverðum meiði í einelti í besta menningar-byltingarlegum stíl og það hreinlega í anda spænska rannsóknarréttsins, þegar hann var upp á sitt besta

Jón Baldvin Hannibalsson skrifar grein í Fréttablaðið í dag, en hann er einmitt ágætt dæmi um einstakling, sem er hreinlega "tekinn af lífi" fyrir ósiðsamleg bréfaskrif (væntanlega á fylliríi) til óspilltrar ungmeyjar, sem valdi þó að geyma skrifin, opinbera og nota, í stað þess einfaldlega að brenna eða henda.

Þess má að lokum geta að mbl.is kemst augljóslega ekki hjá að birta yfirlýsingu Guðríðar Jónsdóttur, en fjarlægja, aldrei þessu vant, möguleikan á að blogga um fréttina, líkt og tíðkast um allar aðrar fréttir - spurningarmerki