Sannleikurinn er sagna bestur?

Frá blautu barnsbeini hef ég verið alin upp við frásagnir af miskunarlausum grimdarverkum Þjóðverja og bandamanna þeirra í Heimsstyrjöldinni síðari, svo ekki sé minnst á allar þær sögur og kvikmyndir sem fjallað hafa um baráttu hugdjarfra bandamanna við miskunarlausa böðla hakakrossins. Líklega hafa þó flest okkar af þessari eftirstríðs kynslóð haft rænu á að efast um ótakmarkað sannleiksgildi þessarar heimsmyndar sigurvegarana í takt við að púsl, líkt og þessi frétt er, koma smám saman í ljós. Nýlega sá ég umfjöllun ungs gyðings að nafni David Cole á www.youtube.com , um heimsókn hans í hinar illræmdu fangabúðir, Auswitch og voru niðurstöður þeirrar heimsóknar hans vægast sagt óvæntar. Ég ætla ekki að fjölyrða um skoðun mína á nútíma sagnfræði, en læt áhugasömum og sannleiksþyrstum eftir að "googla" að eigin vild.

Jarðsettir eftir 67 ára bið

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 15.9.2012 kl. 21:14]

Það þarf engum blöðum um það að fletta, eða tölvum að googla, að framferði nasista í stríðinu var skelfilegt og verk þeirra ofar skilning flestra manna.

Hitt er aftur einnig sannleikur að framferði rauða hersins, í sókninni inn í Þýskaland, síðustu daga stríðsins, voru lítt skárri. Um það eru til ritaðar heimildir og sagnir.

Þessi frétt er hins vegar um  morð á tólf bændum sem bjuggu í Súdethéraði. Það hérað höfðu Þjóðverjar tekið af Tékkum fyrir stríð. Ekki kemur fram í fréttinni hvort þarna hafi verið um að ræða þýska "landnema", en vitað er að eftir yfirtöku héraðsins voru tékkneskir bændur reknir af jörðum sínum og þær afhentar Þjóðverjum.

Stríð er í eðli sínu versta mynd mannlegra samskipta og í stríði eru framin mörg hryllileg verk. Nasistar voru einstaklega harðir hernámsmenn, hvar sem þeir komu og ekki undarlegt þó margur hafi verið orðinn fullur bræði gagnvart þeim. Þó ljótt sé að segja, þá eru slík óhæfuverk sem þarna voru unnin, ekki neitt einsdæmi.

Stríð sljóvgar siðferði manna, sérstaklega þegar þeir búa við kúgun af versta tagi um árabil. Tékkland var hernumið í sex ár, var undir ógnarstjórn nasista í sex ár. Allan þann tíma var nýðst á þegnum landsins. Slík meðferð er ekki beint til þess fallin að viðhalda siðferði manna.

[Kolbrún Hilmars, 15.9.2012 kl. 22:02]

Ég þekki þýska fjölskyldu, þar sem húsmóðirin var ung bóndadóttir í seinna stríðinu.  Til býlis foreldra hennar, ekki langt frá Wurzburg, var sendur ungur franskur stríðsfangi til vinnu.  Þessi franski fangi var vinnumaður og heimilisfastur á þýska bænum til stríðsloka.  Og náinn fjölskylduvinur eftir það allt til dauðadags.  

Það voru ekki allir þjóðverjar skepnur.

[Jónatan Karlsson, 15.9.2012 kl. 22:56]

Hvað framferði og hegðun hernámsliðs snertir, þá hef ég rætt við fjölda eldri Dana, og sýnist mér að þýskir hermenn hafi hagað sér betur gagnvart hernumdri þjóðinni, heldur en t.a.m. Bretar og Bandaríkjamenn gagnvart Íslendingum, þó það hafi reyndar ekki farið hátt. Mér skilst t.d. að Himler, (þrátt fyrir alla sína galla), hafi fyrirskipað dauðarefsingu til handa hverjum þýskum hermanni sem nauðgaði danskri konu.