Samsæriskenning um áhyggjur Rússa

Síðustu fréttir af Íran eru þær að Rússar segjast hafa áhyggjur af því að Ísraelsmenn muni geta talið Bandaríkjamenn á að ráðast á Íran. Önnur frétt dagsins var sú að Íranir segjast ætla að heimila Alþjóða Kjarnorkumálastofnuninni frjálsan aðgang að landinu, sem í því sambandi minnir á að þessi áhyggjufulla stofnun hefur ekki venju fremur minnsta áhuga á að grennslast fyrir um trúverðugleika lífseygra sögusagna um kjarnaodda eign Ísraelsmanna. Í gær tilkynnti Obama að Bandaríkjamenn myndu beita hervaldi ef ferðir um Hormoz sund yrðu takmarkaðar og í fyrradag var síðan einn af fremmstu kjarnorku vísindamanna mönnum Írana myrtur með segul-sprengju sem var smellt á bifreið hans af  manni á mótorhjóli. James Bond er víst komin á elliheimili, svo líklega var þarna að verki trúar ofstækismaður á vegum Mossad.

Spennan í hagkerfi vesturlanda og allra fjármálamarkaða hins "siðmenntaða" heims er að verða óbærileg og æpir nánast á stór átök eða styrjöld. Forsenda þess að Íran verði gersigrað og gervöllum Mið-austurlöndum þar af leiðandi stjórnað frá Wall Street er samt óhjákvæmilega sú, að ríki ESB taki virkan þátt í þeirri krossferði. Þessar vangaveltur mínar geta vart flokkast sem Þorra hugvekja, heldur frekar sem góðgæti fyrir samsæriskenningasinna. Fyrirbærið Vesturlönd, sem við sannarlega lítum á sem okkar heimahaga, hafa í nokkurn tíma verið samheiti um vestur Evrópu og norður Ameríku. Eins og við vesturlanda búar erum yfirleitt sammála um, þá erum við eðlilegir og sjálfsagðir leiðtogar heimsins, vegna guðdómlegra forystu hæfileika og stórbrotina erfða okkar. Til að gera langa sögu stutta, þá hafa gömlu konungsríkin í Evrópu hrist upp í leiðtoga hlutverkinu að jafnaði á u.þ.b. þrjátíu ára fresti síðustu aldirnar, en ekki hróflað við sjálfu kerfinu. Eftir síðustu stór átök í Evrópu, þá stóð í raun uppi  sem nýr glæsilegur sigurvegari, fyrrum nýlendan í vestri: Bandaríki Norður-Ameríku. Síðan hefur USA þrifist og fitnað eins og púkinn á fjósbitanum, ávalt á sömu uppskriftinni: Stutt með ráði og dáð hvern þann spillta einræðisherra sem reiðubúinn lætur aðstöðu og auðlindir fósturjarðar sinnar af hendi fyrir völd og gull og ef hann kemst ekki upp með föðurlandssvikin, þá er það jafnvel enn betra, því þá mala vopnaframleiðendur "Vesturlanda" meira gull.

Nú eru ákveðin tímamót framundan í valda jafnvægi heimsins. Það er kominn nýr krakki í bekkinn, þ.e.a.s. Kína. Vandamálið er líka það, að Kínverjarnir eru búnir að vera svo fjári þolinmóðir og hafa ekki látið ögrandi nágranana reyta sig til reiði og ekki nóg með það, heldur eru Taiwan, Japan að verða nánustu bandamenn þeirra og önnur Asíu ríki afskaplega hlutlaus. Norður Kórea hlustar aðeins á Kínverjana og lumman um bág kjör Tíbeta úr sér gengin Langley tugga.

Tvíburaturnarnir og gereyðingavopn Saddams Hussein, fleyttu spilinu áfram um hríð en nú er Írak rjúkandi rústir og herfanginu upp skipt og Afganistan herförin að tapast.

Hagkerfi Vesturlandaundir forystu Bandaríkjana er aðfram komið og þarfnast stór styrjaldar til að jafna sig, en bein átök við Drekann í austri og /eða Rússa er sjálfsmorð.

Nú óttast ég að heimsins valdamestu menn,  eða með öðrum orðum: Zionistarnir í New York, íhugi að spila út risa trompi, sannkölluðum Svarta Pétri. Þessi ógnvænlega samsæriskenning mín gengur út á að ég óttast að það verði gerð stórfelld hryðjuverka árás á Evrópu og það líklega kjarnorku árás. Árásin verður samstundis rakin til Írans, því sama hvaðan flugskeytinu verður skotið skotið, þá mun þess vandlega gætt að leið þess liggi sannarlega yfir Íran á leið sinni (líklega í beinni frá CNN) til skotmarksins, til að vekja upp réttu stemninguna á Vesturlöndum. Líklega munu Íranir skjóta þeirra takmörkuðu skotfærum á Ísrael, því að þeir vita auðvitað hvernig í pottinn er búið, áður en sameinaðir herir okkar koma og ganga endanlega frá þeim. 

Nýverið samþykkti Bandaríkjaþing nokkur hundruð milljóna dollara fjárveitingu til aukins eldflaugavarnakerfis - ekki fyrir USA, heldur fyrir Ísrael og eftir 3 - 9 mánuði þegar nýja kerfið er komið á sinn stað og helstu leiðtogar og fyrirmenn Evrópu koma saman til fundar einhverstaðar víðsfjarri heimahögum af einhverju góðu tilefni, þá ætla ég ekki að að halda í skemmtiferð til Evrópu.