Þjóðverjar vígbúast - á ný.

Móðir mín minntist ætíð dagsins og sorgarinnar föstudags morgunsins 10.nóv. 1944, þegar fréttin um að Goðafossi hefði verið sökkt af þýskum kafbáti skammt undan Reykjavík, en þá var hún rétt að verða sekstán ára og starfaði í Bernhöftsbakaríi, en daginn áður hafði ljómandi glöð eldri kona komið og lagt inn stóra pöntun hjá henni í tilefni þess að læknishjónin dóttir hennar og tengdasonur með börnin þeirra þrjú voru væntanleg frá Ameríku og skyldi nú vel tekið á móti fjölskyldunni eftir langa fjarveru - en svo fór sem fór.

Nýlega var fjallað í útvarpsþætti um tilurð varnarbandalagsins NATO, en þar kom fram að eitt af þremur helstu markmiðum samtakana væri að gæta þess að Þjóðverjum yrði haldið í skefjum til frambúðar, líkt og núverandi hundrað þúsunda herstyrkur Bandaríkjana í Þýskalandi ber augljóslega með sér, enn í dag.

Hundruðir núlifandi Íslendinga misstu feður og náskylda frændur í styrjöldinni við nasistana og öll eigum við reyndar ef vel er að gáð, fjarskylda ættingja sem urðu þýska heims-yfirráða drauminum að bráð.

Nú eru liðin áttatíu ár frá stríðslokum og öllu snúið á hvolf.

Nú í dag þegar þýskar orustuþotur gæta loftrýmis okkar undir merkjum NATO og valdamiklir íslenskir erindrekar ESB beita öllum brögðum til að koma þjóðinni undir vald sambandsins, sem mætti kannski með öðrum orðum kalla Fjórða Ríkið, eða uppfyllingu draums Foringjans um sameinaða Evrópu með Þýskaland í miðju vefsins líkt og feita kónguló og eru þessi síðustu áform Pólverja um aukna hervæðingu skýrt dæmi um þá vegferð og heilagt boðorð dagsins er eftir sem áður: Drang nach Osten!

Stöðugur hatursáróður gegn Rússum og allar tilraunir friðarumleitanna nýrra valdhafa í Bandaríkjunum eru einungis fordæmdar og fyrirlitnar í öllum ríkisfjölmiðlum okkar og máttvana íslenskur almenningur endalaust krafinn um þúsundir milljóna greiðslur í stríðsreksturinn og viðhald úrkynjaðra vók sjónarmiða alþjóðlegu demókrata-klíkunar.

Er ballið kannski að verða búið?

Undirbúa herþjálfun allra pólskra karlmanna