Kristrún skipar starfshóp til að útfæra árlegan minningardag um helförina.

Hræsni Forsætisráðsfrúar þjóðarinnar ríður ekki við einteyming með skipun þessa nýja árlega minningardags um þá gyðinga sem drepnir voru á dögum síðari heimsstyrjaldarinnar, því lítið, eða ekkert er minnst á allar hinar milljónirnar sem hlutu sömu örlög í þeirri sömu styrjöld.

Þessi tjónkun okkar og reyndar Vesturlandabúa allra við að halda í hávegum minningunni um hörmulega meðferð á gyðingum einum er yfirdrifin, líkt og þeir hafa því miður nýtt sér ótæpilega til framdráttar alla tíð síðan, eins og flestir ættu að þekkja.

Það er minna fjallað um, né heldur stofnaðir starfshópar til að minnast fjöldamorða eða jafnvel þjóðarmorða á öðrum ómerkilegri fórnarlömbum á borð við milljónir Armenna, frumbyggja Bandaríkjana, Kanada og Ástralíu og aðfarir Englendinga, Frakka, Belga og Þjóðverja í nýlendum þeirra og síðar fjöldamorð Japana í Kína og Asíu, svo ekki sé minnst á dráp Bandaríkjamanna á fjórum milljónum Vietnama og öðrum tveim í Írak, Lýbíu og Afghanistan, svo eitthvað sé nefnt.

Hræsni Kristrúnar, Þorgerðar og allra hinna sem fjölmenna í illræmdar fangabúðirnar í Póllandi til samstöðu gegn gyðingaofsóknum er hreinlega ósmekkleg á sama tíma og þetta sama fólk lætur kvala-og angistarópin frá Palestínu aðeins sem vind um eyru þjóta.

Loka orð mín í þessu tilefni til allra hinna öflugu og voldugu ráðakvenna hér á Íslandi, bæði til Forseta, biskups og ríkisstjórnar eru einfaldlega þau, að í dag eru það dánu börnin á Gaza sem eru guðs útvöldu - ef á annað borð mætti kalla einhverja því nafni.

Vill að helfararinnar verði minnst árlega á Íslandi