Ekkert annað en hefðbundin rányrkja og kjördæma pot.

Þessi rúmi milljarður sem ráðherrann hyggst bæta í vegakerfi landsins dugir skammt gegn þeim tíu milljörðum sem samþykktar vegaáætlanir voru skornar niður um.

Líklega gengur þingmönnum ljúflega að samþykkja þriggja milljarða aukafjárveitingu úr sjóðum landsmanna til Vaðlaheiðarganga, sem er þó að nafninu til einkaframkvæmd undir merkjum Samherja og KEA.

Það skyldi þó aldrei hafa neitt að gera með þá staðreynd að Benedikt fjármálaráðherra er þingmaður N/A kjördæmis, líkt og Steingrímur forveri hans?

Dugar bara fyrir tveimur kílómetrum

Aðalatriði fréttarinnar vantar.

Það er lýsandi fyrir allan fréttaflutning af ódæðum á borð við þetta, að ekki er minnst einu orði á hverra manna gerandinn er.

Það þarf auðvitað strangt séð ekki að upplýsa almenning um staðreyndir, því flestir hafa lengi getað lagt saman tvo og tvo.

Árásarmaðurinn talinn einn að verki

Heimskan ríður ekki við einteyming.

Þessi hugmynd sem nú er komin á teikniborðið hjá Vegagerðinni með öllum þeim kostnaði sem því fylgir, nálgast eiginlega að vera jafn heimskuleg og áformin um hraðlest á milli Reykjavíkur og Keflavíkur og svo ekki sé nú minnst á Vaðlaheiðargöng og Landeyjarhöfn og auðvitað fyrirhugaða lokun Reykjavíkurflugvallar.

Þessar framkvæmdir allar gætu ef til vill átt rétt á sér í fjarlægri framtíð, en t.a.m. nú, þegar beggja vegna hinna ágætu Hvalfjarðarganga og hringinn kringum landið eru að mestu einbreiðir þjóðvegir og að auki hálfónýtir vegna lélegrar hönnunar og viðhalds og eina hindrunin verandi sjálft gjaldtökuhliðið, þá hlýtur hver heilvita maður að sjá að þessi áform eru í besta falli Gale-Mathias.

Ný göng á teikniborðinu

Fá þeir makleg málagjöld?

Um alla þá rannsóknaraðila, lögreglumenn, fangaverði, dómara og aðra þá er stóðu að uppspunnum sakargiftum á hendur þessum varnarlausu krökkum og loks augljósum dómsmorðum á þeim, get ég ágætlega lýst með tveim orðum:

Helvítis kvikindin.

„Þetta er andleg píning“

Nú er nóg komið.

Nú er nóg komið, sagði Halldór Gunnarsson fyrrverandi sóknarprestur í Holti og núverandi varaformaður Flokks fólksins í viðtali á Útvarpi Sögu í dag, þar sem hann ræddi um ójöfnuð þann og ranglæti það sem tröllríður íslensku þjóðfélagi um þessar mundir.

Það er of langt mál að nefna öll þau dæmi sem Halldór nefndi, en einmitt þessi tilraun Pósts- og fjarskiptastofnunar til að hefta sendingar þessarar vinsælu útvarpsstöðvar er eitt og sér alveg tilvalið dæmi um þá þöggun og óheilindi sem hér ríkja.

Rök yfirvalda eru helst þau að FM tíðnir séu takmörkuð auðlind.

Arnþrúður Karlsdóttir og Pétur Gunnlaugsson ættu nú af þessu tilefni að snúa vörn upp í sókn og ganga til liðs við Flokk fólksins af fullum þunga.

Velji aðra hvora tíðnina

Nýjar upplýsingar um hvarf Geirfinns Einarssonar á Útvarpi Sögu.

Það bar til tíðinda í dag, að Arnþrúður Karlsdóttir útvarpsstjóri og fyrrverandi rannsóknar lögreglu kona, fjallaði um G & G málin í tilefni endurupptöku þeirra mála og var Haukur Guðmundsson rannsóknar lögreglumaður úr Keflavík viðmælandi hennar.

Haukur var einmitt sá er fyrst kom að rannsókn hvarfs Geirfinns Einarssonar, en því er skemmst frá að segja að Arnþrúður gekk ákveðið að honum varðandi hver fyrstu viðbrögð rannsókar aðila á þessu mannshvarfi voru og kom þar t.d. fram, að nóttina sem Geirfinnur hvarf, þá voru a.m.k. tveir gestir á heimili hans, þ.e.a.s. vinnuveitandi hans og ungur maður, sem flutti reyndar í skyndi af landi brott skömmu síðar, þar sem hann gengur víst enn undir nýju nafni.

Haukur virtist algjörlega sammála Arnþrúði um að ungmennin sem voru dæmd í þessum ljóta spuna hefðu líklega hvergi komið nálægt þessu máli, en nöfn karla á borð við Hallvarð Einvarðsson og Valtý Sigurðsson báru líka á góma í þessu vægast sagt áhugaverða viðtali, sem ég hvet alla til að reyna að hlusta á í endurflutningi á þessari ágætu útvarpsstöð, áður en vinum góða og réttsýna fólksins á RÚV og 365 tekst að keyra þessa líklega vinsælustu útvarpsstöð landsins í þrot.

Bjóst við annarri niðurstöðu

Spilling og illur ásetningur íslenskra yfirvalda.

Það er grátbroslegt að lesa úrskurð Endurupptökunefndar þess efnis að engin skilyrði væru fyrir endur upptöku á máli Erlu Bolladóttur.

Íslenska þjóðin hefur horft upp á þennan skrípaleik yfirvalda, sem kallaður hefur verið Guðmundar og Geirfinns mál síðast liðinn fjörtíu árin.

Efni þessa harmleiks snýst að mestu um baráttu spilltra hagsmuna afla fyrir að telja þjóðinni trú um að nokkur utangátta ungmenni hefðu myrt og dysjað tvo unga menn sem hurfu árið 1974.

Þessi ungmenni sem bókstaflega voru svift lífinu af óútskírðum hvötum duldra hagsmuna og að því virðist með einbeittum stuðningi lögreglu og handbenda þeirra hjá fjölmiðlum, en nú virðast þau loksins eiga einhverja von um uppreisn æru, þó enn sé reynt að telja fólki trú um að Erla og Sævar hafi einungis af illum ásetningi skáldað söguna um aðkomu Klúbbs- manna að málinu.

Þetta ljóta mál lyktar langar leiðir og reyndar út fyrir landamæri Íslands, en persónulega þykir mér þó ætíð mestan fnykinn leggja af nöfnum Valtýs Sigurðssonar, Arnar Höskuldssonar og Umba Roy!

Ekki skilyrði til endurupptöku

Er Jón Gunnarsson samgönguráðherra maður eða mús?

Það styttist í að Jón Gunnarsson verði að sýna hvað í honum býr, því áður en hann varð ráðherra, þá virtist hann bæði hugaður og réttsýnn, en nú breggður svo við að hann hvílir aðeins muldrandi um veggjöld undir pilsfaldi augljósrar fjármála spillingar, á meðan verktakar smíða glaðir og ótrauðir við Reykjavíkurflugvöll, auk þess að þaggað er niður í einu óháðu og örugglega vinsælustu útvarpsstöð landsin af hans eigin undirmönnum.

Ráðherra opni neyðarbrautina á ný

Barist við að halda andlitum.

Það blasir við að sjómenn stóðu fast á kröfum sínum um sjálfsögð réttindi sín og þau Þorgerður og Benedikt því orðið að gefa eftir í óréttlátri mismunun sinni, þó svo sé látið að útgerðin hafi fallist á að greiða fullan fæðis kostnað sjómanna, því auðvitað verður þeim aukna kostnaði aðeins bætt við annan frádráttarbæran kostnað útgerðarmanna.

Kornið sem varð líklega til þess að þessu tilhæfulausa verkfalli var aflýst, voru að öllum líkindum orð Páls Magnússonar þingmanns Sjálfstæðismanna í Kastljósi sjónvarpsins í fyrradag, þar sem hann greiddi ráðherrum þvílíkt kjaftshögg að stjórnin öll riðaði til falls.

Það blasir við hverju mannsbarni hér á landi að forréttindi og mismunun þrífst hér í þvílíkum mæli að brátt hlýtur þolinmæði borgaranna að þrjóta.

Einhverjir vita eflaust að á árum áður tíðkaðist að greiða embættismönnum og erindrekum á borð við fyrr nefnda ráðherra svo kallaða dagpeninga, sem ætlaðir voru til að greiða fyrir fæði og húsnæði á ferðalögum sínum, en það fyrirkomulag hefur þróast aðfinnslu laust á þann veg að nú greiðir atvinnuveitandinn eða ríkisvaldið allan útlagðan kostnað, en dagpeningarnir hafna í þess stað skattfrjálsir líkt og hverjar aðrar bónusgreiðslur í vasa embættismannsins.

„Eitt stórt takk og húrra“

Er Sjóvá búið að bæta þjófnaðinn?

Eins og einhverjir muna enn, þá rændi tryggingafélagið Sjóvá bótasjóð viðskiptavina sinna eins og hann lagði sig, fyrir tæpum tíu árum síðan.

Þáverandi ríkisstjórn vinstri manna ákvað að láta þjakaðan almenning bæta þýfið og er nú álitið að endanlegt tap ríkisins hafi numið u.þ.b. 4000 milljónum króna, sem lítill áhugi virðist nú vera á að endurgreiða.

Þessi ósvífni þjófnaður er ágætt dæmi um þá spillingu og einkavinavæðingu sem tíðkaðist þá og virðist enn dafna vel, eins og fréttin um þessar arðgreiðslur minnir óneitanlega á.

Það mætti sömuleiðis líka minna á hlut núverandi forsætisráðherra í hinni svokölluðu fléttu, sem þótti lítilvægur, en dugði þó líklega til að bjarga Engeyingum úr hengingar ólinni og gott betur, því harla ólíklegt verður að teljast að þeir frændur Bjarni og Benedikt væru nú ríkustu og voldugustu menn þjóðarinnar, ef þeir og fjölskyldur þeirra hefðu t.a.m. hafnað slyppir og snauðir eftir Sjóvár Vafninginn með hverju öðru almúga pakki í Breiðholti.

Sjóvá greiðir 2,6 milljarða í arð