Slagorð tuttugasta áratugs tuttugustu og fyrstu aldarinnar

Ritað í tilefni ítrekunar og áherslu svokallaðrar Forsætisráðherra og fylgjenda hennar á bráðanauðsyn þess að hefja tafarlaust rekstur Sannleiksráðuneytis vegna vaxandi óþægðar og ókyrrðar sauðsvarts almúgans gegn fagnaðarboðskaps hinnar heilögu endurræsingar.

Nú á síðustu vikum og mánuðum ber í sívaxandi mæli meira á merkjum um efasemdir í garð síbylju frétta þeirra sem ríkisfjölmiðlar básúna látlaust yfir okkur "upplýsta" vesturlandabúa, hvort heldur sem það snýst um nauðsynlegar bólusetningar, opin landamæri, ný eða breytt kyn, eða bara staðfast hatur á fíflinu Trump og morðingjanum Pútín.

Ég vil af því tilefni nota síðustu málsgrein bloggarans Geirs Ágústssonar frá 28. Sept s.l. þar sem hann fjallar um þessi mál og einfaldlega kalla þessa eftirfarandi aðvörun hans slagorð alls þessa umrædda tímabils:


"Ekki vera bjáninn sem vaknar ekki fyrr en sögutíminn var búinn og situr eftir með baneitraðar sprautur í viðkvæmum líffærum, geldur, með tómt veski og strætókort í stað bíllykla í vasanum"

Vitundarvakning þolir enga bið

Hefur Gylfi virkilega geð í sér til að spila þegar KSÍ þóknast það?

Íslenska karlalandsliðinu og hreinlega allri stjórn knattspyrnumála okkar litla lands, reyndar með einni undantekningu var eftirminnilega kippt niður úr ótrúlegu velgegnis-tímabili strákana okkar eins og við kölluðum þá, niður á helkalda jörðina og það svo óþyrmilega að nokkrir þessara sömu stráka, líkt og á við Gylfa, munu ekki ganga óhaltir frá fyrirsátinni og landskiðið sjálft nær sér líklega því miður aldrei aftur á strik.

Ruglið, ritskoðunin og rétthugsunin mun eflaust malla möglunarlaust áfram og niðurnjörvuðum kvöldfréttatíma Ríkis-fjölmiðilsins verður ætíð sleppt eða hnikrað ef þykja þurfir að kenna megi árans feðraveldinu lexíu, t.a.m. með að njóta í beinni útsendingu að fylgjast með landsleik íslensku stelpnana með tómum bekkjum Laugardalsvallar, þrátt fyrir ókeypis aðganginn, fremur en að fylgjast með einskisverðum fréttum úr raunheimum annara illa innrætra karlpunga.

„Beint í landsliðið með Gylfa“

Áfram Ísland.

Vonandi tekst íslensku strákunum að hrista af sér álögin og vinna eða í það minnsta halda jöfnu gegn liði Bosníu í kvöld.

Það er líklega fremur sálarástand þessara leikmanna sem þarfnast lækningar eftir þær hremmingar, ákærur eða róg sem lögðu af af velli marga helstu máttarstólpa okkar ótrúlega knattspyrnu landsliðs.

Það hvílir mikið á herðum landsliðsins eftir gjörningaveðrið, en vonandi næst að snúa þessari þróun í kvöld og leggja allt þetta bilaða tímabil að baki, sem kalla mætti tíma Me Too liðsins.

Kári Árnason er ekki lengur hér

Laxa rasismi - eða hvað?

Það hreyfir óneytanlega við manni og kveikir ákveðna samsvörun við kynþáttahyggju þá sem viðgengst títt hér í mannheimum, þegar fjallað er um ræfils eldis-laxinnn, sem veiddist í Smiðshyl í Vatnsdalsá í gær og möguleikan á óæskilegri blöndun strokufangans við hinn göfuga íslenska laxastofn.

Það þykir hreinlega jaðra við villimennsku að bjóða þessari hættu hingað í ómengaða paradís efnaðra laxveiðimanna og eiga það á hættu að rifinn og tættur flótta-eldislax eða jafnvel ógeðfelt afkvæmi hans bíti á verðmætan öngulinn.

„Verður að stöðva þessa villimennsku“