Bjarni, Kristrún og spurningamerki.

Spá mín í dag er að Sjálfstæðisflokkur og Samfylking nái efstu sætum í þessum kosningum og taka vonandi Flokk fólksins (sigurvegara kosningana) sem þriðja hjól, þó Framsókn sé meðfærilegri og ætíð tilbúinn, ef hana má nota.

Þau Bjarni og Kristrún yrðu óneitanlega glæsilegt par í Forsætis-og Fjármálaráðuneyti og í Utanríkisráðuneytið þarf einhvern friðsamari en þá núverandi.

Að öðru leyti vona ég að raddir Sócíalista og Lýðræðisflokksins (sem ég kýs staðfastlega) fái að heyrast hátt og skýrt á Alþingi sem fyrst.

Dregur saman með helstu flokkum en deilur harðna

I Want to Break Free - Óvæntir tónleikar í N-Kóreu.

Það kom mér vægt sagt á óvart að sjá frábært tónleikaatriði með kóreska stúlknabandinu Moranbong Band og kór norður-kóreska hersins á risatónleikum, en því má bæta við að hið umdeilda myndband Freddy Merury og Queen með laginu þótti full gróft og var því bannað á á hinni geysi vinsælu stöð MTV árið 1982.

Það virðist augljóst að áhorfendur kunna vel að meta lagið og bæði klappa og taka undir með sjálfum leiðtoganum, sem er ekki að sjá eins ógnvænlegur og honum er lýst hér á bæ.

slóðin er: https://www.youtube.com/watch?v=jYvcdhCbzJw

Áhrif launakjara þeirra Jóns og séra Jóns á kjarabætur almennings.

Verkalýðshreyfingin samþykkti líkt og Vilhjálmur stærir sig nú af, ábyrgar og lágstemdar launahækkanir með það fyrir augum að það myndi gagnast í þágu kjarabóta vegna vaxtalækkana sem nú virðast loksins byrja að þokast í áttina, en hvaða máli gegnir þá um óbilgjarnar kröfur kennara og annara betur launaðra stétta?

Hafa launahækkanir allra annara en einungis þeirra lægstlaunuðustu virkilega engin áhrif á lækkun vaxta og verðbólgu að mati Vilhjálms og feministana hjá Eflingu?

„Gríðarlega jákvæðar fréttir“

Tímabært að Bandaríkjamenn fari sjálfir að finna til tevatnsins.

Þessi frétt um vilyrði Bidens fyrir notkun langdrægra eldflauga gegn Rússlandi gefur auðvitað Rússum grænt ljós á að beita sömu verkfærunum.

Það er auðvitað vonandi að blaðrandi stelpubjánanum í Utanríkisráðuneytinu hafi ekki auðnast að setja litla Ísland á lista skotmarka, en aftur á móti myndi ég síður en svo tárast þó einhverri kollhúfuborg Kanana yrði breytt í Gaza II.

Bregðast ókvæða við: Pútín ekki tjáð sig

Ömuleg staðreynd staðfest.

Því miður hefur forseti Íslands staðfest illan grun um hlutdrægni hennar varðandi stjórnmál í Bandaríkjunum með þessari vægt sagt, óhefðbundnu og reyndar dónalegu framkomu sinni.

Ég álít líka að hún hefði jafn örugglega fyrir hönd okkar allra orðið með þeim fyrstu til að senda Kamelu Harris hugheilar árnaðaróskir - ef hún hefði á annað borð unnið.

Halla ekki óskað Trump heilla en stefnir á það

Vonandi einungis ómerkileg kjaftasaga.

Sú saga gengur, þó lágt fari, að Halla Tómasdóttir hafi fyrir hönd íslensku Þjóðarinnar sýnt nýkjörnum forseta Bandaríkjana þá óvirðingu að láta undir höfuð leggjast að senda honum hamingjuóskir með glæsilegan kosningasigurinn.

Það virðist því miður vera þannig hér á Íslandi, að kjörnir ráðamenn leyfi sér og komist upp með að fara langt út fyrir valdasvið sitt, líkt og sú illgjarna saga varðandi þessa tilteknu embættisfærslu forsetans, líkt og það þá í þágu eigin hvata gæti borið með sér, sem ég vona þó að einhver leiðrétti snarlega, því Halla sýndi og sannaði t.a.m. hvað það veittist henni létt að hneigja sig á hefðbundin kvenlegan máta fyrir Friðriki X Danakonungi þegar á reyndi.

Nokkru öðru máli gegnir þó auðvitað um fáránlegt framferði og skammarlegan talsmáta Utanríkisráðherra okkar, sem guði sé lof er fjarri því að geta nokkurn tíma kallast Þjóðhöfðingi Íslands.

Beint: Heimsþing kvenna – seinni dagur

Þar talaði Sigurður Ingi illilega af sér.

Það hefur lengi blasað við að stjórnvöld í krafti flokkseigenda hér á Íslandi tilheyra hinu svokallaða vók-liði, sem er jú einhverskonar samnefnari allra þeirra ógeðfeldu afla, sem tröllríða hér röftum, líkt og skoðanakannanir hér á skerinu varðandi ný-afstaðnar kosningar í USA bera glögglega með sér, en stuðningurin hér við fulltrúa Demókratana var u.þ.b. 90%.

Þessar niðurstöður einar sér, sýna glögglega hve djúpt við venju samkvæmt erum sokkin. Flestir fjölmiðlar hér eru gegnsýrðir af óþveranum og þar er af sjálfur ríkisfjölmiðillinn RÚV, sem allir landsmenn frá 16 ára aldri eru þvingaðir til að greiða fyrir aðgang að, greinilegasta dæmið þar að lútandi.

Augljóst dæmi um yfirgnæfandi stöðu vóksins hér í kosningabaráttu flest allra þessara frambjóðenda boðskaparins, hvers á fætur öðrum, að ekki er minnst einu orði á öfgar þessarar helfararstefnu hugsjónarinnar, hvað þá alla milljarðana úr vösum skattpíndra Íslendinga sem renna í óskilgreinda loftlagssjóði, stríðsrekstur og auðvitað í beinan framfærslukostnað óeðlisins.

Eins og þróun rétthugsunarinnar hefur leitt af sér, þá er hvorki hægt að tilgreina samtök, stefnur eða jafnvel einstaklinga án þess að eiga jafnvel yfir höfði sér ákæru eða einelti og verður því umræðan hér að vera að venju undir rós.

Einn bjartan punkt má þó greina í svartnættinu, en hann er auðvitað sú staðreynd að meirihluti Bandaríkjamanna er risinn upp og hyggst stöðva bévað ruglið, en því miður, þá óttast ég að líf leiðtoga uppreisnarinnar hangi á bláþræði, því þessi viðsnúningur er nærri því of góður til að geta staðist og ólíklegt að Trump snúi höfðinu á skotaugnablikinu undan næstu kúlu vók-djöflana.

Vonaðist eftir annarri niðurstöðu

Förum að dæmi Trump og segjum: ÍSLAND FYRST

Ástand margra mála hér á Íslandi og í Bandaríkjunum er að mörgu leyti mjög sambærilegt og borgarar beggja landa hafa fengið upp í kok af vanhæfum stjórnvöldum og vók stefnu þeirra.

Nú verða Íslendingar að moka út fyrirlitlegum handbendum bandarísku og evrópsku Demókratana og eru þar auðvitað fremst í flokki sínum þau Þórdís og Bjarni með alla aðra ráðherra sína fast að baki, auk því miður megin hluta allra hinna aumingjana sem þykjast og trúa því jafnvel sjálf, að þau starfi sem kjörnir fulltrúar okkar fyrir þjóðarhag - svei attan

Fyrir Íslendinga er úr vöndu að ráða í komandi kosningum, því úr fáum góðum kostum er að velja, því ef vók stjórnin öll fær að gossa í flórhauginn, þá virðist einungis Lýðræðisflokkurinn og Björt framtíð hafa hreinan skjöld, því t.a.m. Flokkur fólksins virðist styðja tuga milljarða stuðningin við Selenski - sem jafnvel Trump getur ekki samþykkt.

Aðrir kostir eru Samfylkingin sem hefur stýrt Reykjavík og er nú komin með WHO þríeykið í fremstu línu og síðan auðvitað Viðreisn, stýrt af Þorgerði nefskatts og 7 hægri sællar minningar.

Að lokum eru það Píratar og Sócíalistar sem eru einfaldlega Vók með stórum staf, svo ekki er ástandið gæfulegt hér - öfugt við Bandaríkin í dag.

Bjarni óskar Trump til hamingju

Úkraína er ekki í NATO.

Alþingi Íslands samþykkti lög um inngöngu Íslands í NATO, eða Atlantshafsbandalagið 30. mars 1949 án þjóðaratkvæðisgreiðslu og örugglega í andstöðu við vilja meirihluta landsmanna, en þó með því skilyrði að hér yrði aldrei erlendur her á friðartímum.

Helstu rök aðildarsinna hafa jafnan verið þau að samkvæmt lögum NATO þýðir að ef ráðist er á eitt aðildarríki, þá jafngildi það árás á öll ríki sambandsins og eru þau rök reyndar sterk.

Nú blasir við öllum sjáandi mönnum að tími sé komin til að segja upp, eða endurskoða og kjósa að nýju um aðild að samningnum, því að hann hefur greinilega verið svikinn og svívirtur á alla vegu, eins og fjölmörg dæmi sanna.

Ekki einungis hafa Íslendingar mátt þola að vera meðsekir í illræmdum hernaðaraðgerðum NATO út um allar jarðir, heldur eru nú íslensk stjórnvöld byrjuð að nota beint tugi milljarða af tekjuskatti landsmanna, sem eðlilega er því ekki notaður til þess sem hann er ætlaður, heldur til vopnakaupa fyrir Úkraínu, sem er ekki einu sinni eitt af þeim þrjátíu og tveimur löndum sem varnarsamningurinn umdeildi gengur þó út á að uppfylla.

Í gærkvöldi var fyrsti umræðufundur leiðtoga þeirra framboða sem bjóða fram í komandi kosningum og var þar ekki minnst einu orði á milljarða hernaðar þáttöku Íslands í ögrandi og stórhættulegum átökum okkar við Rússa, né hvað þá heldur lítilmannlegan beinan eða óbeinan stuðningin við gerendur í þjóðarmorðinu hræðilega í Palestínu.

Hvað er eiginlega að okkur?

Sigur Trumps neyði Evrópu til að breyta um stefnu