Óþolandi peningaplokkið hér á skítaskerinu.

Þessar síðustu glufur sem borgaryfirvöld virðast hafa fundið til að kreista peninga af öllum akandi sem minnsta erindi eiga í borgarlandið, gefa raunsæja mynd af þeim hugsanahætti stjórnvalda og sérstaklega þeirra sem ríða röftum hér í höfuðborginni.

Helstu ástæður þess hvað alla hluti sem nöfnum tjáir að nefna er að allir sem vettlingi geta valdið virðast hyggja á flótta til vinarlegra og eðlilegra umhverfis, nánast hvert sem er út fyrir landsteinana.

Skattlagning getur átt fullan rétt á sér, en eins og margföld álagning fyrir sömu oftar en ekki fáránlega lélega þjónustuna líkt og æpir hreinlega á hvern íbúa Reykjavíkur, sem að nánast öllu leyti, minnir á sögurnar um Fógetan gráðuga í Notthingham og aðfarir hans, nema hér í saltinu, óþrifunum og nýja borgarskipulaginu er því miður enginn Hrói höttur til bjargar.

Þetta stutta reiðikast mitt varðandi þessa auknu innheimtu fyrir það eitt að leggja ökutæki á þröngum og fáránlega illa skipulögðum götum bæjarins, sem auðvitað blasir við öllum er ömurlegt, en glæpsamleg spilling og vanræksla sömu yfirvalda er auðvitað önnur saga og öllu svakalegri.

Berjast um stæðin og greiða gjald

Herskár aðmíráll á Hringborði norðurslóða.

Aðmíráll­inn Rob Bau­er, formaður her­mála­nefnd­ar Atlants­hafs­banda­lags­ins hefði líkt og segja má reyndar um meirihluta vandlega "upplýstra" vesturlandabúa bæði getað haft gagn og gaman af þýsku laugardags kvikmyndinni á RÚV um gamla nasistann Leander og ferðalag hans um Úkraínu í aðdraganda innrásar Rússa, því myndin sýndi einmitt hvað kín­verski sendi­herr­ann, He Rulong átti við þegar hann sagði að Kín­verj­ar vildu skoða inn­rás Rússa í Úkraínu í sögu­legu sam­hengi og að heim­ur­inn þyrfti að skilja grund­vall­ar­or­sök­ina fyr­ir ástand­inu.

Spenna milli Kína og NATO greinileg á fundi Hringborðs norðurslóða

Blessað góða fólkið skoðar gáma og gömul sendiráð.

Fréttin um ófremdarástand það sem nú blasir við í húsnæðismálum þjóðarinnar, líkt og margir hafa reyndar lengi varað við hefst á eftirfarandi málsgrein:

"Guðmund­ur Ingi Guðbrands­son, fé­lags- og vinnu­markaðsráðherra, seg­ir stór­ar áskor­an­ir fylgja mót­töku flótta­fólks"

Það er auðvitað skiljanlegt að ráðherran og þý hans velti vöngum yfir hvernig leysa megi húsnæðis vanda þeirra þúsunda vandalausra sem nú streyma stjórnlaust inn í landið í boði hans og hans líkra. Væri það ekki frábært ef rykið yrði dustaðir af gömlum hetjum á borð við Davíð Oddsson ritstjóra og þeir skikkaðir til að ráða alvöru fréttamenn í stað þeirra að því virðist, verklausu ónytjunga sem fyrir eru, til þess að fylgja eftir framkvæmd alvöru hugmynda til lausnar vandans eins og t.a.m. sú eftirfarandi:

Jón Magnússon Hæstaréttarlögmaður og fyrrverandi alþingismaður hvetur í bloggi sínu hér á mbl.is góða fólkið til að standa við skoðanir sínar, stefnu og fyrirheit og segir orðrétt:

"Við þessar aðstæður má ætla að þessir úr hópi "góða fólksins", sem ábyrgð ber á vandamálinu, opni nú heimili sín og bjóði hælisleitendur velkomna til gistingar hjá sér t.d. þingflokkar VG,Pírata og Samfylkingarinnar. Dagur B. Eggertsson borgarstjóri, Hallgrímur Helgason meint mannvitsbrekka, Karl Th. Birgisson, sem og Unnur Brá Konráðsdóttir fyrrv. þingmaður og Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir ráðherra"

Skoða gáma og gömul sendiráð

Siðferðilegt hróp gamlingja.

Hér á Íslandi virðist flest sem nöfnum tjáir að nefna á hraðri leið til andskotans ýmist vegna landlægrar spillingar eða þá einfaldlega vegna heimsku, sem virðist t.a.m. vera helsta driffjöðurin í þessu fáránlega hælisleytenda blæti öllu saman.

Staðan hér er líka sú að fyrir utan sjálfa elítuna í sínum fílabeinsturnum, þá virðist mér að flestir þeir almennu borgarar sem enn geta vettlingi valdið, ýmist vera flúnir eða að skoða aðra vænlegari kosti til að eyða ellinni, fremur en í þeirri örbirgð sem hér stendur okkur til boða og fer hratt versnandi.

Gista á beddum í Borgartúni

Norsk stjórnvöld ekki sömu undirgefnu bjánarnir og hin íslensku.

Fyrirsögn færslunar segir raunar allt sem segja þarf eftir lestur fréttarinnar um þessi arðsömu vziðskipti þjóðanna tveggja.

Dreggjar eðlilegra samskipta við Rússa

Já, ólíkt hafast þau að fyrrum samherjarnir.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir segir Jón Baldvin Gíslason haga sér eins og rándýr í samskiptum sínum við kynsystur hennar og fékk hann fjarlægðan af heiðurslistum Samfylkingar um aldur og ævi, en hvernig skyldi nú heiðurskonan sjálf hafa aflað sér lífsviðurværis eftir að hún yfirgaf sökkvandi þjóðarskútuna hérna um árið með allt niðrum sig, ef svo mætti mögulega að orði komast.

Já, um þau ríkulega launuðu störf hennar mætti mögulega viðhafa einmitt sömu orðin sem hún hafði um Jón Baldvin, þar sem hún lýsir honum sem geranda í ljótum og ójöfnum leik, en sjálf hefur hún lengst af starfað á vegum Bandaríkjahers og NATO í einmitt öðrum líklega enn ljótari og örugglega ójafnari leik í Írak og Afghanistan, sem sitt sýnis auðvitað hverjum um, en hefur þó uppskorið umtalsverðari frama, sem er harla ólíkt því sem segja má um látlaust niðurnídda og svívirta frelsishetju Eystrasalts ríkjana þriggja.

Segir Jón Baldvin haga sér eins og rándýr