Draumur í minningu Hind litlu, um friðsamlega tveggja ríkja lausn.

Ef tekið yrði í taumana og þjóðir heimsins einhentu sér um að stöðva helstefnu zionista í Palestínu, þá mætti á friðsamlegan hátt tengja Gaza svæðið og Vesturbakkann með beinni og breiðri vegtengingu og rústir eyðileggingarinnar yrðu notaðar í uppfyllingu við ströndina, þar sem mætti koma fyrir stórskipahöfn og fyrsta alþjóðlega flugvelli Palestínumanna.

Auðvitað yrði ólöglegar byggðir gyðinga á Vesturbakkanum að víkja og alþjóðlegar friðargæslusveitir að gæta landamæra þessara ólíku þjóða og látið í fyrstu reyna á hvort þær gætu deilt Jerúsalem í bróðerni.

En hryllilegur og ótrúlegur veruleiki dagsins í dag er því miður fjarri þessari draumsýn.

Þjóðir okkar vestræna heims horfa aðgerðalausar á hræðilegt þjóðarmorðið í Palestínu án þess svo mikið sem að lyfta litla fingri, þrátt fyrir að það teljist glæpsamlegt atferli að bregðast ekki til hjálpar, þegar einhver verður vitni að einstakling í háska.

Þó meðferð gyðinga á heimamönnum í Palestínu hafi hafi verið hræðilegri en orð fá lýst, þá er hlutur Bandaríkjamanna í blóðugu landráninu óumdeilanlegur, því ekki nóg með að þeir leggi til vopnin, heldur koma þeir ætíð í veg fyrir allar hamlandi aðgerðir á vegum hinna máttlausu Sameinuðu Þjóða með því að beita ítrekað neitunarvaldi sínu og hver er þá versti sökudólgurinn?

Því miður virðist nýkjörinn forseti Bandaríkjana teljast til þess hóps sem styður útrýmingu saklausra heimamanna Palestínu, þannig að lítil von er um breytingar úr þeirri átt, en líkt og augljós hrörnun Evrópu ber með sér, þá má líkja yfirstandandi umskiptum í Bandaríkjunum við dauðakippi eða fjörbrot þessa voldugasta heimsveldis síðustu aldar, því við blasir, að nýir tímar eru að ganga í garð og ný heimsveldi taka í vaxandi mæli að bæra á sér.

Það sorglega eða grátbroslega við núverandi þróun er því miður, að ef palestínsku þjóðinni verður útrýmt eða rekinn í útlegð, þá segir mér hugur um að þjóðinni Ísrael verði eytt í eldi og eimyrju, líkt og spáð var þegar tjaldið rauða rifnaði á leiðinni á Golgata.

Ár frá andláti Hind: Festist í bíl með látinni fjölskyldu

Kristrún skipar starfshóp til að útfæra árlegan minningardag um helförina.

Hræsni Forsætisráðsfrúar þjóðarinnar ríður ekki við einteyming með skipun þessa nýja árlega minningardags um þá gyðinga sem drepnir voru á dögum síðari heimsstyrjaldarinnar, því lítið, eða ekkert er minnst á allar hinar milljónirnar sem hlutu sömu örlög í þeirri sömu styrjöld.

Þessi tjónkun okkar og reyndar Vesturlandabúa allra við að halda í hávegum minningunni um hörmulega meðferð á gyðingum einum er yfirdrifin, líkt og þeir hafa því miður nýtt sér ótæpilega til framdráttar alla tíð síðan, eins og flestir ættu að þekkja.

Það er minna fjallað um, né heldur stofnaðir starfshópar til að minnast fjöldamorða eða jafnvel þjóðarmorða á öðrum ómerkilegri fórnarlömbum á borð við milljónir Armenna, frumbyggja Bandaríkjana, Kanada og Ástralíu og aðfarir Englendinga, Frakka, Belga og Þjóðverja í nýlendum þeirra og síðar fjöldamorð Japana í Kína og Asíu, svo ekki sé minnst á dráp Bandaríkjamanna á fjórum milljónum Vietnama og öðrum tveim í Írak, Lýbíu og Afghanistan, svo eitthvað sé nefnt.

Hræsni Kristrúnar, Þorgerðar og allra hinna sem fjölmenna í illræmdar fangabúðirnar í Póllandi til samstöðu gegn gyðingaofsóknum er hreinlega ósmekkleg á sama tíma og þetta sama fólk lætur kvala-og angistarópin frá Palestínu aðeins sem vind um eyru þjóta.

Loka orð mín í þessu tilefni til allra hinna öflugu og voldugu ráðakvenna hér á Íslandi, bæði til Forseta, biskups og ríkisstjórnar eru einfaldlega þau, að í dag eru það dánu börnin á Gaza sem eru guðs útvöldu - ef á annað borð mætti kalla einhverja því nafni.

Vill að helfararinnar verði minnst árlega á Íslandi

Örugglega 100 prósent samstaða.

Öll hjartanlega sammála um að láta niðurstöður kosninga standa - án óþarfa málalenginga.

Gerir ráð fyrir að nefndin fundi daglega

Situr Þorbjörg áfram með hendur í skauti við sama heygarðshornið?

Nýkjörin Dómsmálaráðskona fitjar upp á nef sér, en viðheldur sömu vinnubrögðum þegar það hentar henni, eins og berlega kemur nú í ljós, ef hún samþykkir og staðfestir þessa síðustu kosninga óreiðu, eða mögulegu svik.

Það á við um margt, að annað hvort er það í lagi, eða það er ekki í lagi og á það auðvitað við um einfalda talningu og umsýslu atkvæða í lýðræðislegum kosningum nú til dags.

Því miður virðist þessi nýkjörna stjórn ætla að hefja starf sitt með þessum brag, fyrir utan hefðbundin svik kosningaloforða, eins og t.a.m. greinilegar stefnubreytingar Flokks fólksins.

Auðvitað á að endurtaka þessar kosningar með nýjum öruggum vinnubrögðum og að sjálfsögðu nýja óskeikula starfsmenn í hverju sæti.

Þetta hlýtur að vera lámarkskrafa skattgreiðenda og löglegra kjósenda hér á Íslandi í dag.

„Ættum ekki að þurfa að eiga þetta samtal“

Nýir tímar - ný forysta.

Sjálfstæðisflokknum mætti líkja við fasteign, fremur en lifandi veru sem óumflýjanlega hrörnar og deyr, því þrátt fyrir að flestar fallegustu og merkilegustu byggingar okkar brenni, séu fjarlægðar eða brotnar niður fyrir nýjum og nær ætíð lakari hugdettum, líkt og endurnýjun höfuðborgar okkar er einmitt ljóslifandi dæmi um, þá ættu draumar og hugsjónir rétt á að lifa áfram.

Örfáar undantekningar eru þó hér, á þessu niðurbroti sögu og minninga og má þar nefna stórhýsið að Fríkirkjuvegi 11 og auðvitað Höfða, sem nú stendur við Borgartún, en báðar þessar glæsilegu byggingar eiga sér einmitt sögu tengda Sjálfstæðisflokknum.

Það er kannski of langt gengið að segja að nú sé Snorrabúð stekkur, en eins og staðan er í dag, þá er Sjálfstæðisflokkurinn að hruni kominn og síðustu forvöð að lagfæra, endurnýja og blása í hann lífi, ef vilji er til að sýna þessum fornfræga stjórnmálaflokki þá virðingu sem hann verðskuldar.

Í ljósi nýrra og krefjandi aðstæðna, þá myndi ég velja unga kvenskörunginn Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur, með sinn skínandi hreina skjöld sem nýjan formann og ef mögulegt væri að fá jarðýtuna og athafnamanninn Elliða Vignisson til að verða hennar hægri hönd sem varaformann hennar, þá gæti ég litið framtíð Sjálfstæðisflokksins bjartari augum.

Ný forysta í uppsiglingu: Hver tekur við taumunum?

Efast líka um frægasta morðmál Íslands.

Steinun Kristjánsdóttir fornleifafræðingur setur fram þá skoðun sína að Bjarni Bjarnason og Steinunn Sveinsdóttir hafi saklaus verið dæmd til dauða fyrir að hafa myrt maka sína, árið 1802 á Sjöundá og setur að auki fram þá skoðun að settur sýslumaður og yfirvöld í þessu fræga máli hafi þvingað fram játningar með harðræði og séu því í raun hin seku í málinu.

Nú árið 2025 þarf ekki fornleifafræðinga til að komast að hinu sanna í lang frægasta og umfangsmesta sakamáli Íslandssögunar og svo hrikalegu, að þjóðfélagið lék hreinlega á reiðiskjálfi áum saman og skelfur reyndar enn.

Munurinn á Sjöundá og Geirfinns-og Guðmundarmálunum er nefnilega sá að hinir seku í því síðarnefnda eru að öllum líkindum enn í fullu fjöri eftir langt og áhyggjulaust líf.

Fórnarlömbin í G og G málunum, sem máttu þola ótrúlegt harðræði áður en tókst að þvinga fram einhverskonar játningar, sem reynt var nánast jafnóðum að draga til baka, voru reyndar hvorki hengd né hálshöggvin, en eigi að síður svipt lífi. Auðvitað hafa yfirvöld og ekki síst Hæstiréttur Íslands glatað öllu trausti og virðingu eftir hraklega aðkomu sína alla í þessum rakalausu málum - báðum án nokkura einustu haldbærra sannana.

Nýlega kom fram enn einn vitnisburður, sem snýr að Keflavíkur hlið málanna, sem auðvitað er reynt að gera lítið úr og að sögn útgefanda, einungis vísað aftur til föðurhúsana - Keflavíkur lögreglunar.

Auðvitað voru eftirlifandi fórnarlömb lýst saklaus og fengu fébætur eftir fimmtíu ára martröð, en er ekki í raun og veru kominn tími nú, til að byrja á að finna og dusta rykið af þeim málskjölum Keflavíkur rannsóknarinnar sem hurfu á leiðinni til Reykjavíkur lögreglunar að sögn Hauks Guðmundssonar rannsóknarlögreglumanns í Keflavík - og hefja rannsóknina frá upphafi, alveg upp á nýtt?

Efast um eitt frægasta morðmál Íslands

Sýnir aðeins hræsnina og innrætið.

Þorgerður utanríkisráðherra lætur það verða sitt fyrsta verk að skunda á fund umboðslausrar leppstjórnar Vesturlanda í Úkraínu, en því til upprifjunar þá var löglega kosinn og ÖSE vottuð stjórn þess lands hrakin brott með aðstoð málaliða í vopnaðri stjórnarbyltingu að hætti CIA, líkt og vara-utanríkisráðherra Bandaríkjanna, Victoria Nuland staðhæfði síðar.

Það vekur athygli að svokallaður utanríkisráðherra landsins þakkar Þorgerði þær mörg hundruð milljónir sem hún hefur líklega haft meðferðis, en minnist ekki orði á milljarðana sem Bjarni og Kolbrún greiddu síðustu árum, sem vekur grunsemdir um að þær súru skattgreiðslur Íslendinga hafi ekki náð alla leið, allavega ekki vitneskju þessa ráðherra.

Það er stutt í krókudílatár Þorgerðar, þegar talinu er beint að stórum svæðum þöktum jarðsprengjum, en eins og máltækið segir, þá er eins dauði, annars brauð og það sem krossberinn Þorgerður veit kannski ekki, þá voru allavega til skamms tíma sænskar gæða jarðsprengjur þær fyrirferðarmestu í alþjóðlega vopnabraskinu.

Þakkaði Íslandi mörg hundruð milljóna stuðning

Einungis máttlaus sýndarmennska Þorgerðar.

Líkt og að skríðast stórum áberandi krossi í kosningasjónvarpi allra landsmanna, þrátt fyrir að vera t.a.m. sú sem úthýsti kristinfræðslunni úr grunnskólanum, þá er þessi greiðsla til UNRWA og allt hjal um brot á alþjóðalögum einskisverður popúlismi, eins og hún er líka full meðvituð um, fyrir utan þá staðreynd að Bandaríkjamenn og Gyðingar halda ótrauðir áfram fjöldamorðum á Palestínumönnum, jafnt kristnum sem múslimum.

Ef valdamikill Utanríkisráðherra Íslands hefði minnsta áhuga á að styðja fólkið í útrýmingarbúðunum á Gaza, þá myndi hún hafa frumkvæði að tafarlausum slitum á stjórnmálasambandinu við Ísrael og auðvitað öllum öðrum samskiptum við þessa sannkölluðu helfararmeistara - og þar hefði hún örugglega meirihluta Íslendinga sér að baki.

„Þessum hryllingi verður að linna“

Að snauta burt með skottið á milli lappana.

Þessi kúvending afstöðu Eyjólfs Ármannssonar og reyndar sömuleiðis formanns Flokks fólksins til afstöðunar gegn samþykkt á hinni illræmdu staðfestingu bókunar 35 á EES samningnum, sem Eyjólur sjálfur hefur lýst á þá leið, að öllum þeim sem hefðu áhuga á fullveldi Íslands, bæri að berjast gegn þessari bókun, eins og þar á meðal hann sjálfur.

En því miður þá rifjast upp dæmisagan eða málshátturinn sem segir eitthvað á þá leið, að enginn borgarmúr sé svo hár og rammgerður, að asni klyfjaður gulli komist ekki yfir hann.

Segir af sér formennsku Orkunnar okkar

Íslensk handbendi stríðsglæpamanna.

Stjórn Læknafélags Íslands sendir íslenskum stjórnvöldum áskorun um að krefja ísraelsk yfirvöld að leysa forstjóra síðasta starfhæfa sjúkrahúss Gaza tafarlaust úr haldi, auk annars heilbrigðisstarfsfólks sem hersveitir gyðinga hafa handtekið og þar að auki að tryggja öllum íbúum á svæðinu heilbrigðis-og mannúðarþjónustu.

Þessi sjálfsagða krafa fellur ekki beint í frjósaman jarðveg hér á Íslandi, því íslensk stjórnvöld eru tilfinningalaus handbendi og því ekkert annað en samstarfsmenn gyðinga og Bandaríkjamanna, sem eru eins og allir vita, þeir sem láta Ísraelsmönnum í té ótakmarkað magn af hátækni morðtólum endurgjaldslaust til notkunar gegn íbúum Palestínu.

Það eina sem þessi krafa íslenskra lækna og reyndar meirihluta Íslendinga getur uppskorið, er ekkert annað en glott, eða fliss aumingjana sem halda um stjórntaumana hér á Íslandi.

LÍ senda stjórnvöldum áskorun vegna ástandsins á Gasa