Örvænting Demókrata vex.

Það nálgast að vera tragikómískt að fylgjast með þessari síðustu tilraun Demókrata að koma höggi á ærslabelginn Donald Trump.

Það verður með degi hverjum ljósara að hann mun hljóta glæsilegt endurkjör, svo fremi að hann sækist eftir því og er það auðvitað ástæða þess að leiðtogalaus vinstri klíkan grípur nú til þess örþrifaráðs að kæra hann fyrir að hafa sýnt áhuga á að sýna fram á fjármálaglæpi eða að margra mati föðurlandssvik þeirra Biden´s feðga í Úkraínu, sem lengi hefur verið þekkt og að auki að honum sé skítsama um annað þar á bæ.

Hlægilegust eru þó undirlægja vinstra liðsins bæði hér og auðvitað hjá Evrópusambandinu og sannarlega tilhlökkunarefni að fylgjast með vandræðalegum viðbrögðunum þeirra varðandi kosningabaráttuna vestanhafs næstu misserin.

Trump „skítsama“ um Úkraínu

Beinagrindur í skápi Miðflokksins.

Um þessar mundir virðast Sigmundur og félagar sópa að sér fylgi, sem að stærstum hluta er óánægju fylgi frá Framsókn og Sjálfstæðisflokki eins og skiljanlegt má teljast.

Miðflokkurinn uppsker nú fyrir að hafa nánast verið eina stjórnmála aflið sem reyndi að berjast gegn glæpsamlegri samþykkt þriðja orkupakkans og auglýsir nú í kjölfarið andstöðu við lymskuleg áform stjórnarliða um persónulegan ávinning varðandi vafninga Bjarna á borð við svo kallaðan Þjóðarsjóð og grænu skuldabréfin hennar Katrínar, sem enginn virðist reyndar hafa áhuga á að ræða frekar um.

Einn helsti liðsmaður Sigmundar og líklega hans hægri hönd virðist vera fyrrverandi utanríkisráðherra þjóðarinnar sem hreinlega barði sér á brjóst á götuvígjum Kænugarðs í sviðsettri byltingu Bidens og félaga og átti mestan heiður af milljarða tapi Íslendinga á idiótísku viðskiptabanni okkar gegn Rússum.

Annar er sá verknaður sem þeir Sigmundur og Gunnar Bragi verða að gera fulla grein fyrir, áður en nokkur heiðarlegur maður getur treyst þeim, en það er að útskýra hversvegna þeir fullvissuðu landsmenn sína um að umsókn Íslands um aðild að Evrópusambandinu hefði verið dregin að fullu til baka, þegar að það liggur fyrir að sú staðhæfing var í besta falli lygi.

Segir lýðræðið hætt að virka sem skyldi

Enn níðst á Erlu Bolladóttur.

Þessi neitun ríkislögmanns á fullri sakaruppgjöf til handa Erlu Bollabóttur er ekkert annað en framhald á glæpsamlegum skrípaleiknum sem öll þessi rannsókn var frá upphafi til enda.

Það liggur í augum uppi að þessi óttaslegna stelpa samþykkti skiljanlega allt það sem fyrir hana var lagt af spunameisturum yfirvalda.

Þá óþokka ætti öllu fremur að taka til bæna.

Erla stefnir ríkinu

Spyr eins og fávís kona?

Íslensk fyrirtæki í sjávarútvegi greiða sífellt hærra kolefnisgjald og greiða nú fjórfalt verð miðað við það sem þau voru rukkuð um árið 2010 þegar gjaldtakan hófst og hefur kostnaðurin á þeim tíma náð tíu milljörðum króna.

Flugfélögin og auðvitað sauðsvartur almúginn greiðir enn meira og því leikur mér forvitni á að vita hver er móttakandi allra þessara greiðslna?

Var ekki fjallað fyrir nokkrum árum fjallað um ákveðin kolefnis kvóta sem okkur var skammtaður, en Svanhvít Svafarsdóttir afþakkaði, en með hvers leyfi gerði hún það?

Til hvaða lands eða stofnunar renna allir þessir kolefnis milljarðar eiginlega?

Greiddu 10 milljarða í kolefnisgjald