Tímabær óður til karlmennskunnar.

Þessi skúlptúr listakonunar ungu er virðingarvert framlag til viðurkenningar á óumdeildum afrekum landsfeðranna.

Reðurtáknið er réttilega tímabær áminning, þó auðvitað megi deila um útfærsluna.

Ekki typpi heldur lítil hafpulsa

Volg kaldhæðni?

Svona í tilefni þess að stöðugt er samviskusamlega tönnlast á því að meintur morðinginn sé Sví, þá kemur upp í huga mínum gamalt grín, en það hljómar svona:

Ef læða gýtur inni í bakaraofni, hvort eru afkvæmin þá kettlingar eða smákökur?

Meintur morðingi tekinn í Dijon

Ágæt bloggfærsla Björns Bjarnasonar endurtekin:

MeToo og McCarthyismi

Jón Steinar Gunnlaugsson sagði í grein sinni að hann væri meðal annars kallaður „viðbjóður“, „ógeð og „illfygliskarlagerpi sem þurfi að fokka sér“.
Við lestur greinar Jóns Steinars Gunnlaugssonar hrl. í Morgunblaðinuí gær (19. okt.) þar sem hann lýsir persónulegum svívirðingum sem hann hefur sætt á FB-síðunni Karlar gera merkilega hluti rifjaðist upp grein sem vitnað er til hér fyrir neðan. Hópurinn sem stendur að síðunni segja að hún sé mikilvægur og valdeflandi vettvangur. Tilvist síðunnar og hópsins verði hvorki útskýrð né rökrædd við mann, Jón Steinar, sem skrifi feðraveldi innan gæsalappa og skilji ekki hvað „öruggt svæði er.“
Á visir.is segir að þetta komi fram í yfirlýsingu sem Sóley Tómasdóttir, Hildur Lilliendahl Viggósdóttir og Sæunn Ingibjörg Marinósdóttir sendu á fjölmiðla laugardaginn 20. október.
Jón Steinar Gunnlaugsson sagði í grein sinni að hann væri meðal annars kallaður „viðbjóður“, „ógeð og „illfygliskarlagerpi sem þurfi að fokka sér“.
Brendan O‘Neill, ritstjóri vefsíðunnar Spiked-online, birti 20. september 2018 pistil sem hófst á þessum orðum:

„MeToo hefur opinberlega komist á stig McCarthyismans. Brottrekstur Ians Buruma frá The New York Review of Books er staðfesting, fyrir þá sem enn þörfnuðust hennar, á því að myllumerkis-hreyfingin snýst meira um hefnd og ritskoðun en réttlæti. Glæpur Buruma fólst ekki í því að hann snerti konu án samþykkis hennar eða veittist að samstarfskonum sínum með óviðurkvæmilegum orðum. Hann gerði ekki annað en birta ritgerð eftir karlmann (kanadíska útvarpsmanninn Jian Ghomeshi) sem var sakaður um kynferðislegt ofbeldi en síðan sýknaður fyrir dómi. Þegar unnt er að reka mikils metinn ritstjóra úr hópi verðugra fyrir að birta orð manns sem ekki hefur reynst sekur um neitt afbrot, áttar maður sig á því að maður lifir myrkva, ljóta tíma. MeToo er ljósmóðir þessarar miðaldalegu aðferðar til að hafa stjórn á þeim sem maður er ósammála.“

Greininni lýkur Brendan O‘Neill á þessum orðum:
„Það á ekki að reka Buruma, það á að fagna honum, hann hefur stuðlað að mjög mikilvægri umræðu um skelfileg áhrif MeToo á frelsi, réttlæti og kynlíf. Við eigum að verja hann og aðra MeToo villutrúarmenn áður en það er orðið um seinan. Áður en við búum við þær aðstæður að hver sá sem sækir um starf við blaðamennsku, á menningarsviðinu, í stjórnmálum eða skemmtanaiðnaðinum er fyrst spurður: „Ertu eða hefur þú nokkru sinni verið gagnrýnin(n) á MeToo?““

Jón Steinar prófi „sitt eigið meðal“

Eigum við bara að styðja þjóðarmorð Ísraela?

Sendiherra og varafastafulltrúi Palestínu hjá Sameinuðu Þjóðunum sem stödd er hér á landi vegna friðarráðstefnu hvetur Íslendinga til að sniðganga væntanlega Eurovision keppni í Ísrael vegna þess áratuga landráns og mannréttindabrota sem þar eru stunduð - eins og allir vita.

Auðvitað mætti nýta fjármuni hinna örfáu skattgreiðenda hér á náskerinu betur en að sóa því í svoleiðis glimmer skrautsýningar og aldrei verður það nægilega ítrekað að einmitt þetta gráðuga her, eða öllu heldur herraveldi er ekki einu sinni Evrópuríki, svo það sé nú enn sagt.

Annars er tilefni þessa pistils enn ein lítil frétt gærdagsins hér á mbl.is, þar sem sagt er frá palestínskri móður sem grýtt var til dauða af hinum svokölluðu landnemum. Yfirleitt eru fórnarlömbin þó börn eða unglingar sem hreinlega eru skotin á færi.

Þessar daglegu fréttir af morðum á þessum "untermench" virðast þó ekki hræra hjörtu hinna sannkristnu, frekar en ekki hvað, en ábendingar á borð við þennan greinarstúf minn valda hinum sömu þvert á móti vonandi bæði sárindum og hugarangri.

„Ekki taka þátt í Eurovision“

Nú súpa feminískar beljur af báðum kynjum hveljur.

Kjör heiðursmannsins Brett Kavanaugh´s í embætti dómara við Hæstarétt Bandaríkjanna hefur á síðustu dögum augsýnilega farið illilega fyrir brjóstið, eða öllu heldur brjóstin á mótmælendum, sem virðast nefnilega helst eiga það sammerkt að vera femínistar, demokratar og alveg sérstaklega hatrammir andstæðingar Donalds Trump, sem þeim til óbærilegs hugarangurs, virðist þrátt fyrir allt njóta sívaxandi vinsælda og fylgis í Bandaríkjunum.

Það lýsir annars ágætlega stöðu Evrópskrar social feminiskrar firringar um þessar mundir að Trump og Kim skyldu ekki hljóta friðarverðlaun Nóbels þetta árið, í ljósi heilbrigðrar skynsemi - eða hvað?

Beljur Baggalúts sem koma fyrir í fyrirsögn færslunar eru auðvitað venju samkvæmt alveg sérstaklega áberandi og öflugar hér á Íslandi, sem á sér þó eðlilegar skýringar, en það verður að teljast gjörsamlega óásættanlegt að ríkisfjölmiðill í allavega að nafninu til, í lýðræðisríki í Evrópu, virðist ekki vera annað en viljalaust verkfæri í höndum alþjóðlegra niðurrifs afla.

Kavanaugh skipaður dómari